Daar we vandaag naar het zuiden rijden en daardoor minder last van het verkeer hebben, staan we wat later op. Uiteindelijk zitten we om 7 uur in de auto op weg naar Key West. Het eerste stuk van de route gaat langzaam door de vele verkeerslichten, maar eenmaal op Key Largo gaat het allemaal wat sneller. We stoppen nog even voor een ontbijtje onderweg. Met een volle buik gaan we weer verder. Nadat we de langste brug zijn overgereden (the 7 mile bridge) stoppen we even om foto's te nemen. We steken ook nog even de weg over om aan de andere kant te spieken. Daarna vervolgden we onze weg. Volgende stop Bahia Honda Key waar we het state park bezoeken. We lopen als eerste naar het hagelwitte strand waar we een kleine wandeling door de branding maken. We zien diverse soorten visjes zwemmen in het water. Het is een heerlijke wandeling met een prachtig uitzicht in het zonnetje. We genieten 100%. We eindigen bij de oude spoorbrug. We gaan weer het eiland op en lopen naar de andere kant. Beetje lopen, foto's nemen, kletsen met andere mensen. Roy en Allette klimmen nog omhoog naar de brug. Ik blijf beneden. Mij te warm.
Daarna gaan we naar het winkeltje waar we 3 ijskoude flessen cola halen. We drinken deze op de veranda op. Het spettert een paar minuten en daarna is het snel weer droog. Als het hierbij blijft, zijn wij happy campers. Als we in de auto stappen, is het nog een klein uurtje naar Key West.
We parkeren de auto bij de haven en het eerste wat ik zie, is een vis restaurant genaamd Bo. Ik kan niet anders dan een paar foto's nemen en ik moet even met weemoed aan mijn mooie kereltje denken. Ik mis hem.
Eerste doel: het meest zuidelijke puntje van de Verenigde Staten. We hadden een kaartje en lopen via de pitoreske straatjes er naar toe. Hier en daar schieten we wat plaatjes en overal lopen kippen en hanen rond. Als we vlak bij het zuidelijkste punt zijn, zien we een kip met kleintjes op de weg. Natuurlijk even kijken. Moeders en 5 kleintjes klimmen weer op de stoep, maar voor 1 kuikentje was de stoeprand te hoog. Ik had direct visioenen van een plat gereden kippie, dus Mirjam to the rescue. Moeder kip was het daar niet helemaal mee eens en viel me aan toen ik probeerde het kuikentje een handje te helpen. Uiteindelijk heb ik het jonkie via een omweg zonder mijn geur achter te laten bij moeders terug gebracht. Het duurde even en gelukkig heb ik twee geduldige reisgenoten. 200 meter verderop was de boei van het meest zuidelijke punt en nu komt een klein dieptepuntje. We moesten in rij staan voor foto's. Toen we aan de beurt waren, wilden we eerst een foto van de 'boei' zonder mensen en toen mensen zagen dat we niet direct erbij gingen staan, deden zij dat wel. Oprotten, onze beurt. Maar we hebben de boei zonder mensen en vreselijk foute foto's van ons met de boei. Volgende doel was de paal met de diverse plaatsnamen en afstanden. Deze stond niet op de kaart (helaas geen lingo) maar we hadden wel een idee. We lopen terug via Duval street, wat de leukste en gezelligste straat van het eiland is.
We kijken onze ogen uit. Uiteindelijk zien we een informatie standje en vragen waar de paal is. Er blijken er twee te zijn. Een kleine en een grote. Op weg. We vinden de kleine, maar we willen de grote. We halen nog wat te drinken, want het is erg warm. We vragen nogmaals aan iemand waar de paal is en die stuurt ons naar de andere kant van het eiland. Wij weer wandelen en we komen op een plek en denken: hier staat de paal echt niet. Terug naar Duvalstreet. Jammer, maar dan maar geen foto van de paal. Het is warm en we willen zitten. We lopen het hele eind weer terug en gaan wat drinken bij Sloppy Joes. ( de stamkroeg van Hemmingway) Lekker koel, maar niet te koel. We besluiten om hier ook wat te eten. Chicken sandwich voor Roy en Allette en gerookte vissalade voor mij. Het smaakt voortreffelijk, we genieten van het eten, de muziek en de mensen. Daarna lopen we langzaam naar de plek om de zonsondergang te zien. We zijn te vroeg, maar het is geweldig om de mensen, de verkoopstalletjes, straat' artiesten' te aanschouwen. Het moment supreme is aangebroken en we weten een mooi plekje aan de kade te bemachtigen. Helaas....... wolken, wolken en wolken. We nemen enkele foto's, maar mooi is het niet. Heel even komt de zon door de wolken wat wel mooie plaatjes oplevert. Om de drukte voor te zijn, lopen we alvast naar de auto. We rijden langzaam van de parkeerplaats af en wat zien onze ogen. Juist: de paal. Allette springt met camera de auto uit voor foto's. Yes, toch nog gevonden.
Dan rijden we weer de lange weg terug naar Miami. Geen mooi uitzicht, maar we hebben een lekkere radiozender gevonden en rijden al swingend terug.