Pipa kwam om half twee 's nachts binnen struinen. Na nog even gekletst te hebben en de laatste check voor de koffers te hebben gedaan, zijn we in de auto gestapt naar schiphol. Afscheid genomen en ingecheckt. We waren een van de eersten, daar we op rij 5 in het vliegtuig mochten zitten. En toen was het wachten.... eerst een broodje gehaald.... toen taxfree shoppen..... nog even een boekje gekocht.......... en verder gegaan met wachten. Om half vijf konden we boarden en dat liep allemaal redelijk soepel. Toen we eenmaal in de lucht waren, heb ik mijn ogen gesloten en ook al sliep ik niet, ik heb ze dicht gehouden in de hoop dat.... Af en toe wel even liggen doezelen, maar niet geslapen. Allette heeft alleen de laatste tien minuutjes liggen doezelen. Om acht precies landden we op het vliegveld van Orhid. Met het trappetje naar buiten en we werden ontvangen met een strak blauwe lucht en zon!!! Paspoort controle.... gevraagd om een stempel: staat altijd leuk in het paspoort en wachten op de koffers. Dit was natuurlijk Nederland ten voete uit: allemaal vlak naast de band staan, terwijl er nog geen koffers zijn. Als iemand zijn koffer zag, moest ie een gevecht leveren om de koffer te kunnen pakken. Daarna naar buiten en kijken waren we naar toe moesten. Allette kreeg te horen: rondreis is bus nummer 8. We liepen naar de parkeerplaats waar allemaal grote bussen stonden. Nummer 1, nummer 5, nummer 10, maar geen nummer acht. Nog eens goed kijken. Daar staat nog een kleintje, maar dat zal toch niet nummer...... jawel dat was nummer 8. De buschauffeur zuchtte hard toen hij mijn koffer zag. En ik hoef natuurlijk niet te vertellen dat alle bagage er niet in paste.(dat kwam niet alleen door mijn koffer) Eerst de mensen in de bus en toen de overige koffers neergezet daar waar kon. Op weg en gelijk stak onze reisleidster: Katarina, van wal. Een idee om vandaag de boottocht naar St. Naum te maken in plaats van een vrije dag. Iedereen zei volmondig ja en Allette en ik keken elkaar eens aan. Daar hadden we niet opgerekend, we zijn al 24 uur wakker. Uiteindelijk toch maar ingestemd. Ons hotel ligt op een berg buiten het centrum. We werden verwelkomd met raki..... Die hebben we maar even overgeslagen. Onze kamer is klein, heeft drie 1 persoonsbedden en doet hostelachtig aan, maar we hebben een balkon met uitzicht op lake Orhid. Niet slecht kan ik vertellen. Koffers op de kamer, even vlug opfrissen, want om tien uur zou de boot vertrekken. Met z'n allen ons weer in de bus gepropt en op naar het centrum. Oke, eerst even vertellen over de groep. We zijn de jongsten. De gemiddelde leeftijd van onze groep ligt zo'n twintig jaar hoger. Er zijn twee groepjes van vier en de rest zijn echtparen.

In het centrum stappen we uit en lopen richting de haven. Eerst nog even pinnen en een fles water halen. Ondertussen was het vijf voor tien, waren we het eerste koppel kwijt en moesten er nog diverse mensen pinnen. De reisleidster had gebeld dat we later kwamen. Uiteindelijk de weglopers gevonden, iedereen had denars op zak en op naar de haven. Geen boot.... wachten.... geen boot..... wachten..... geen boot. Langzaamaan begon iedereen te mopperen. Hebben we ons daar zo voor gehaast? We hadden nog kunnen douchen etc. Geduld is een schone zaak en om elf uur kwam de boot...........!! En ..... vol met Nederlanders, maar nog een slag ouder. Alsof we met de Henri Duant reisden. We hebben een plekje achter op de schip gevonden en genoten van het uitzicht en de zon. Na een uurtje zijn we naar binnen gegaan, daar Allette begon te verbranden. Onze magen hadden enorm behoefte aan voedsel. Om 1 uur gingen we aan land bij het klooster van St. Naum. Gelukkig was onze eerste stop: het restaurant voor de lunch. Het droge brood wat al op tafel stond, vond gretig aftrek terwijl we wachten op de gerechten. Aftrappen met een verse salade. Toen het hoofdgerecht: GEVULDE PAPRIKA!!! Blijer kan je me niet maken. Gelukkig lagen er nog twee toefjes aardappelpurree. Gevulde koolbladen. Als toetje: appel uit de oven. Raar, smaakte wel en ook weer niet. Daarna zijn we naar het klooster gewandeld. We begonnen in de ruimte waar St Naum is begraven. Dit is 1 van de zeer weinige graven waar het hele lichaam van een heilige in zit. Alleen oprecht gelovigen kunnen zijn hart horen kloppen als zij hun oor op de plaats van het hart leggen. We kregen uitleg over het klooster. Helaas is het in Macedonie niet toegestaan om in kerken foto's te nemen. Het klooster stamt uit de negende eeuw na Christus en vele fresco's zijn bewaard gebleven. Van sommige iconen zijn de ogen er uit gepulkt, waarschijnlijk door mensen die zich bezig hielden met zaken die niet door de beugel konden. Ook uitleg gekregen hoe het altaar van de Macedonische orthodoxe kerk is opgebouwd. In het midden de deur die alleen toegangelijk is voor de priester. De eerste icoon aan de rechterkant is altijd Jezus en de tweede is Johannes de Doper, aan de linkerkant is de eerste altijd Maria en de tweede de heilige wie de kerk eert. Er zijn geen zitplaatsen. Er staan een paar stoelen voor de gehandicapte mensen, verder staat iedereen. Vrouwen links, mannen rechts.

Na de rondleiding hadden we een uur vrije tijd. Eerst naar Katarina gelopen om te vragen of het mogelijk is dat ik geen gerechten kan krijgen waar paprika in zit. Geen probleem!! Daarna zijn Allette en ik een stukje gaan wandelen en hebben we de eerste Macedonische eekhoorn gezien.... :-) Verder was er niet veel te beleven. Nog even in de haven gezeten en toch maar de op boot. Om vier uur vertrokken we weer naar Ohrid. Lange,lange vaart...!! Een beetje liggen doezelen en na twee uur en een kwartier kwamen weer aan in Ohrid. Naar de plek gelopen waar de bus ons zou komen ophalen. Er waren veel mensen op been inclusief politie. Dat was met de komst van een hoge Turkse meneer. In het hotel even chillen en om acht uur aan tafel. Lekker gegeten en na het toetje kwam de man met de hamer langs en dan ook keihard......

Naar de kamer gegaan, in bed gaan liggen: hallo klaas vaak, je kan mij overslaan vanavond....!!