Een goede nacht gehad! Wekkertje stond op zeven uur, maar ik blijf lekker liggen tot half 8. Opstaan, douchen en de poes eten geven. Laatste keer en ik hoop dat zij haar buikje rond heeft gegeten. We hadden met de eigenaresse afgesproken dat we rond 11 uur zouden vertrekken, maar we zijn half tien al klaar. Ik bel haar en vraag in Jip en Janneke Spaans of het goed is dat we om tien uur weggaan. Geen probleem. Zo goed als het kan vertel ik haar dat we een fijn verblijf hebben gehad. Ze vertelt mevan alles en het enige wat ik er uit kan opmaken is, dat alle 3 haar huizen dit weekend vol zitten met vrienden en ik wens haar
een heel fijn weekend toe. Dan moet ik afscheid nemen van Vitesse. Nog een laatste dikke knuffel en koppies en dan stap ik in de auto en rijden we weg (met een kleine snik) Dag poes, ik hoop dat de volgende gasten je ook voeden en knuffelen. Het is een kleine twee uur rijden naar Vejer de la Frontera. De uitzicht blijft mooi. Hier en daar zie ik katoenvelden. De
meeste velden zijn al gerooid en liggen er kaal bij. Vlak voor Vejer verlaten we even de snelweg om naar de Lidl te gaan. Wederom weer een lekker grote en Allette maakt een sprongetje als ze ziet dat er Mozart Kugels worden verkocht. Meteen in het mandje. We halen ontbijt en wat kleins voor de avond, want we gaan warm eten in het dorp. We vinden het huisje in 1 keer en lopen er naar toe. De eigenaar is er al en spreekt net als de vorige geen woord Engels. Ik leg uit dat ik een heel klein beetje Spaans spreek en dan denken Spanjaarden al snel dat ze kunnen ratelen. Hele verhalen waar ik geen reet van begrijp en als ik zeg dat ik het niet begrijp gaat hij gewoon door. Maar... we komen er uit. Het huisje is leuk en we hebben uitzicht op zee en naast ons staat een oude molen. (voor de insiders MOLEN!!) Het is beter uitgerust dan het vorige huisje. We genieten even van het uitzicht, loggen in op de wifi (wat zijn we toch afhankelijk van internet) en gaan daarna het dorp in. Dit is het laatste klimdorp van de reis. We zoeken het oude centrum op. Straatje op, straatje af. We komen uiteindelijk bij Plaza Espana, maken wat foto's en gaan op zoek naar een restaurant. De eigenaar had een tapas restaurant op de kaart aangekruist, maar als we daar met veel klimmen aankomen, zit het terras vol. We lopen naar een ander restaurant welke Allette als aanrader had gekregen,
maar geen tapas. Terug naar de plaza. Geen leuke restaurants. We lopen weer terug naar het tapas restaurant en het terras zitnog steeds vol met wachtenden voor ons. Dan gaan we naar de aanrader. En oh boy, dat was een goede beslissing. Voor ieder wat wils op de kaart. Allette neemt een groente quiche, burger voor Roy en calamares voor mij. De calamares waren
niet voorgesneden inktvisringen die je bij de groothandel koopt, maar vers zelf gesneden inktvis met een heerlijk beslag waar courgette in was verwerkt. Roy zei vrij weinig, dat houdt in dat het erg lekker was en ook Allette was in haar nopjes met haar groentequiche. Roy en ik laten ons verleiden tot een toetje (ijs en tiramisu) Daarna gaan we met een volle buik weer wandelen. Op zoek naar de zwarte non. We dwalen door kleine steile straatjes, maken foto's en lopen dan terug naar het huisje. Het is nog steeds prachtig weer, we pakken wat zon, kijken naar zee en eten en drinken wat later op de avond. Als het donker wordt, gaan Roy en Allette naar binnen (koud) en ik blijf op het terras mijn verhaaltjes typen.

En voor het eerst sinds vele vakanties ben ik helemaal bij.

Weltrusten!