Vandaag weer vroeg op, weer broodjes en yoghurt gehaald en om half 9 zaten we in de auto. We reden via Tioga Pass naar Death Valley. Roy reed en ik kroopop de achterbank waar ik al snel weer in slaap viel. Af en toe werd ik wakker door een noodstop. Remmen in deze auto gaat nog niet helemaal soepel bij sommige van ons. Regelmatig gestopt voor foto´s en sneller dan verwacht waren we het park weer uit. Bij een tank station gestopt voor lunch, die bestond uit een pizza slice en een cola. Op weg naar Death Valley. Nadat we echt de bergen uit waren, heeft Allette het stuur overgenomen van Roy en ben ik naast Allette gaan zitten en was het Roy zijn beurt om op de achterbank te mogen slapen. Voor Allette was het de eerste keer in een automaat, dus op het kleine parkeerplaatsje naast de snelweg een paar keer naar voren en naar achter gereden om de auto te verkennen. Wat de mensen van de auto die ook geparkeerd stonden, maar een raar schouwspel vonden. En de snelweg op. Nog een keer een pitstop gemaakt, auto afgetankt en in principe in 1 ruk naar Death Valley gereden. Tegen vieren reden we Death Valley binnen en het eerste bord was al hoopgevend voor twee van ons: Danger of heat: EXTREME!!!!! Eerste stop: visitors centre om onze pas te laten zien. CLOSED. Oke, doorgereden naar de sand dunes. We stapten uit en hadden al op de thermometer in de auto gezien dat het 100 graden fahrenheit (38 graden) was, maar als je dan buiten komt, valt een gloeiend hete deken over je heen. We zijn richting de duinen gelopen en hebben een paar foto´s genomen, nog even plassen en gauw terug naar onze nieuwe BFF: de airco. Volgende afslag: salt creek, die droog bleek te zijn. Laatste stop: het grote visitors centre, die al gesloten was. Jammer, jammer. Ingecheckt en naar de kamer gegaan. Ook daar snel de airco aan. We wilden graag de zonsondergang op Zabrikski point zien, dus we zouden nog even chillen en hadden om kwart voor zeven afgesproken. Liggend op bed met de remote in de handen een beetje kanelen aan het surfen, totdat ik naar buiten kijk en zie dat de zon in ene een stuk lager staat. Vlug in de eerste versnelling, spullen bij elkaar gepakt, Roy gehaald en in de auto gesprongen. Allette was ondertussen zo vertrouwd met de auto dat ze ons op hoge snelheid naar zabriski point reed. Helaas waren we net te laat, maar op tijd genoeg om mooie plaatjes te kunnen schieten. Tijdje rondgelopen, gezeten en genoten. Weer terug naar Furnance Creek. Shoppen in de general store, water en supplies voor de volgende dag. Toen tijd om lekker te eten. Tuurlijk is het top druk en we moesten een kwartiertje wachten voor een tafeltje. Al snel stonden er drie grote glazen water op tafel, die na een middagje woestijnen snel leeg waren. Gelukkig was er een hele lieve oude dame die de glazen regelmatig bijvulde. Allette ging voor een salade, Roy voor een burger en ik voor spagetti and meatballs. Helaas was de normale bud op en lieten we ons verleiden tot een bud light. Dat was eens, maar dan ook nooit weer. Wat een bagger. Het eten daarentegen was heerlijk. Veel te veel natuurlijk, dus halve borden gingen terug. Alleen Allette had goed haar best gedaan. Naar de kamer terug gelopen en snel onder de wol. Wekker gaat morgen om kwart over vijf. We willen graag voor de warmte naar alle bezienswaardigheden en op tijd in Vegas zijn, omdat Mark aankomt.