Toch even slikken toen de wekker ging, maar snel onder de douche en koffer weer ingepakt. Auto vol geladen, naar het restaurant gegaan voor een uitgebreid ontbijtbuffet. Heerlijk, er was van alles: biscuits met gravy, eieren, spek, hashbrowns, maar ook lekker veel vers fruit. Dus een bordje fout ontbijt met ei etc en een bord vers fruit voor de vitamientjes. Met drie volle buiken op weg naar Bad Water. Na een half uurtje, drie kwartier rijden kwamen we daar aan. Auto weggezet en gaan lopen. Helaas was het grootste gedeelte nog in de schaduw. Foto´s genomen van het plasje water, van de modder vermengd met zout, van de vergezichten. Toen een stuk gaan wandelen richting de zon. Ook daar de nodige plaatjes geschoten en terwijl we langzaam terug liepen naar de auto, kwam de zon over de bergen heen waardoor alles er anders uitzag. Camera´s weer gepakt. Vervolgens in de auto gestapt en naar de devils golfcourse gereden. Daar zijn prachtige zout anemonen, of ze zo heten, weet ik niet, maar zo noem ik ze. Helaas waren ze er niet. Toch nog een flink end gelopen, maar helaas helaas. Vervolgens naar artist pallet gereden. Ook dat was wat minder, omdat de felle zon op de berg scheen en daardoor de kleuren was flets werden en niet goed er uit kwamen. Ook nog geprobeerd om foto´s te nemen met een zonnebril voor de lens. Ook dat hielp niet echt. Weer in de auto en op weg naar SIN CITY!Een uurtje voor Vegas heb ik het stuur van Allette overgenomen, want ik wilde graag Vegas binnen rijden. Dit is namelijk de vakantie om grenzen te verleggen. Het eerste stuk was peanuts, in de buurt van Vegas werd het al drukker en in ene zit je op een achtbaansweg. Vervolgens ben ik ook nog eens zo eigenwijs om onze Lucy (navigatiesysteem) te wantrouwen en rijd helemaal verkeerd, waardoor we via Tropicana Avenue Vegas binnen rijden in plaats van de strip. Desalniettemin: ik ben op zaterdagmiddag Vegas binnen gereden. Parkeergarage van het MGM opgezocht en dat is ook al weer 1 van mijn favoriete bezigheden: met een grote auto in een parkeergarage rijden. Maar zonder schade de auto weggezet. Toen ik uitstapte, moest ik wel even juichen, maar met klotsende oksels. Koffers uit de auto en op naar de lobby. Het blijft iedere keer toch verrassend hoe groot de hotels zijn. Inchecken was voor ons geen optie, daar de kamers op Mark zijn naam stonden. Daarom hebben we onze koffers afgegeven en zijn op zoek gegaan naar een tentje om iets te eten. Mark sms’te dat hij was geland en er aankwam. We hebben lekker onze broodjes gegeten en zijn toen naar buiten gegaan om Mark welkom te heten. Maar al wie kwam, geen Mark. Toen het sms’je van Mark, die al lang binnen stond. Dat was dan ons welkomstcomité. Dan volgt natuurlijk het begroetingsgedeelte: hoe was je vlucht, hoe voel je je? En: hebben jullie het naar je zin, veel gezien en gedaan? Daarna is Mark in de rij gaan staan om in te checken en wij hebben onze koffers weer opgehaald. Onze kamers zaten op de vijfde etage en helaas keken we uit op een dak in plaats van dat wie iets van de strip meekregen, maar de kamers waren top. Ruim, mooi ingericht. Even opfrissen en toen met z´n allen naar beneden om wat te drinken en lekker bij te kletsen. Wij zijn in een restaurantje gaan zitten voor een half uurtje. Daarna is Mark naar de kamer gegaan om even uit te rusten van de jetlag en hij was nog steeds een beetje grieperig. Wij zijn met z´n drietjes de strip opgegaan. Winkeltje in, winkeltje uit en dan tot de ontdekking komen dat Aladin Planet Hollywoord is geworden en de dessert mall heeft nu ook een andere naam. Er kan veel gebeuren in zes jaar. Na al dat lopen in de hitte hadden we wel trek in iets verfrissends. In Ceasars Palace in een bar gedeelte gaan en lekker een biertje gedronken. En gewoon een sigaretje erbij roken!! Dat voelt nu heel raar aan om binnen te roken. Terug naar het hotel waar we Mark hebben opgehaald. Op zoek naar outback. Er zitten er 2 op de strip en de eerste waren we al kletsende voorbij gelopen. De andere was een behoorlijk eind lopen. Eindelijk aangekomen, bleek dat we 30 minuten op een tafeltje moesten wachten. Ondertussen was het al negen uur en vielen we bijna om van de honger. Terug gelopen naar Harrahs casino en daar voor het buffet gekozen. OMG, geen slechte keuze. Er was zo ontzettend veel dat je wel vijf keer alleen voor de hoofdgerechten kon opscheppen. Niet gedaan natuurlijk, maar de verleiding was groot. Allette en ik hebben heerlijk lopen bunkeren, terwijl de jongens het wat rustiger aan deden met opscheppen en hadden een plekkie voor het toetje overgelaten. Chocolat cake, cheese cake, key lime pie en noem maar op. Bomvol en bomvol en besloten om toch terug te lopen naar het hotel om het eten wat te laten zakken. Wij wilden graag de waterfontein zien bij het Bellagio en Mark besloot om alvast naar de kamer terug te keren. Hij had er natuurlijk ook een behoorlijke ruk opzitten. Wij hebben een mooi plekkie gezocht en voelden ons helemaal Ocean 3. Gefilmd, foto´s genomen en verder gewandeld. Toen liepen we langs HR en tja, we moesten nog steeds een hurricane nuttigen. Op naar de bar en jeaz, wat een andere begroeting dan in SF. Ga lekker zitten, wat kan ik voor jullie inschenken, hurricanes: goeie keuze. Als jullie nog wat nodig hebben, my name is Keith. Super. Heerlijk gezeten, lekker muziek geluisterd en toen we weg gingen nog even met de interactieve muur gespeeld. Dat is een hele grote touch screen waar foto´s rond draaien. Die kan je aanklikken, met je handen groter en/of kleiner maken en informatie er bij aanklikken. Super, moeten ze in Amsterdam ook hebben. Via de shop, waar ik een kick ass shirt heb gekocht. Terug naar het hotel waar we snel in een diepe slaap vielen.