Bijtijds opgestaan, want we wilden de strip nog even onveilig maken. Niet dat er veel aan is overdag. Koffers voor het grootste gedeelte ingepakt en toen op weg om de laatste souveniertjes in te slaan. Gelijk ook maar even broodjes voor onderweg meegenomen. Om 11 uur stond iedereen paraat en we were about to hit the road. Maar we moesten eerst even langs het vliegveld om Mark als rijder bij te schrijven. Dat was nog even gedoe. Toen we de auto ophaalde, zei Hertz SF dat het geen probleem was, maar Herts LV wilde geld zien. Luid geprotesteerd, man wilde geen concessie doen, maar uit eindelijk hebben we 86 $ bespaard, want het kon toch in ene. Oke dan, nu gaat Mark zijn vakantie echt beginnen wanneer hij achter het stuur kruipt. Gelukkig vindt hij het ook niet erg om snelwegen te rijden. Muziekje op en gaan. Na een uurtje even gestopt voor een verfrissing en even de benen strekken. Gelukkig was Zion National Park niet heel lang rijden en we kwamen tussen drie en half vier aan en besloten om direct het park in te rijden. Gelukkig vonden we relatief snel een parkeerplaats, want het was erg druk in het park. Via het visitors centre, een beker gekocht, want in het park staan overal drinkwater punten waar je je beker kan vullen. Daarna met de shuttlebus naar de laatste stop gereden waar we de riverwalk gingen wandelen. Camera´s in de aanslag en die hebben we veel gebruikt. Gelijk bij de eerste afslag naar de rivier een kleine pauze en veel foto´s gemaakt. Veel met de sluitertijd gespeeld enzo. Heerlijk. Op ons gemak het pad af gelopen en we werden afgeleid door erg brutale eekhoorns. Wat wel weer leuke plaatjes opleverden. (ik hoop dat ik in Sedona tijd en snelheid heb om foto´s up te loaden) Terug gelopen en de shuttle bus genomen naar weeping rock. Klein stukje klimmen en wederom prachtig natuurschoon. Daarna terug gelopen naar de bushalte. De shuttle bus kwam snel en het was ondertussen ook al donker aan het worden. De chauffeusse ging op een bepaald moment langzamer rijden en vertelde dat elke avond wilde kalkoenen in dezelfde boom ging zetten. Gelukkig is het me gelukt om er 1 op de foto te krijgen. Toen we eenmaal weer bij het visitors centre waren aangekomen, was het al pikkedonker en was er mooie sterrenhemel te zien. Iets wat je in de Randstad niet te zien krijgt. Helaas kan je zo iets niet vast leggen op een foto. De auto gezocht (grote parkeerplaats) en op naar het dorp, tijd om te eten. We zijn gestopt bij Willie´s nog wat. Het zag er cowboyachtig uit en we konden al snel aan tafel. De kaart zag er super uit dat we allemaal nog blijer werden dan we al waren. Mark nam kip, Allette een salade (voor de verandering), Roy een burger en ik had country fried chicken met guacemole. Het zag er niet alleen goed uit, het smaakte voortreffelijk. We besloten direct om er ook te gaan ontbijten. Speciaal voor Allette en Roy, die graag yoghurt met fruit wilden. Daarna zijn we naar het hotel gereden. Oeps, lobby dicht en dachten nog wel dat we keurig op tijd waren. Niet wetende dat we een tijdzone waren gepasseerd. Het was al half elf in plaats van half tien. Super hotel: op de deur hing een briefje voor ons met de kamernummers en dat de sleutels in het slot zaten. Morgenochtend registreren was prima. Kamers zagen er goed uit. Nog even vlug internet gecheckt en toen slapen, want we wilden weer bijtijds opstaan. Wekker gezet en oogjes dicht, hopen we.