Om zeven uur zaten Roy, Allette en ik aan het ontbijt in de lobby. Dit was het eerste hotel met een ontbijtje erbij. Een grote kop koffie erbij, bammetjes geroosterd. Eenmaal wakker en met gevulde maag gingen we op padnaar de vortexen. (energiestromen) We reden naar het vliegveldje, want die was het meest dichtbij. Even zoeken, toen auto weggezet en aan de wandel. Natuurlijk waren er weer steile afgronden, waardoor ik niet alles heb kunnen zien. De vortex zelf hebben we niet gevoeld, maar wie weet wat het effect op langere termijn is. We hadden om kwart over negen met Mark afgesproken, maar hij was nog niet klaar. Gelukkig waren we nog net op tijd voor de trolley tour van tien uur. Eerst reden we een beetje door Sedona zelf om daarna een stukje de bergen in te gaan. Prachtig uitzicht, maar wel erg warm. We zijn gestopt bij een kerk..... Eerst buiten wat foto´s genomen. Toen naar binnen. Prachtig, maar simpel klein kerkje. Even gezeten en daarna een kaarsje gebrand voor mijn broer. In de giftshop zag ik allemaal leuke dingetjes, maar helaas geen tijd om af te rekenen, want de trolley ging weer weg. Dezelfde route weer naar beneden. Terug in het centrum zijn we lekker op een terras gaan zitten met een paar grote glazen koud drinken. Onze ober heette Nacho en als ons glas maar voor een kwart leeg was, wilde hij het alweer bij vullen. Dan ook een dikke fooi achtergelaten. Daarna hebben we de gratis shuttle genomen naar een ander gedeelte van het stadje, daar hebben een klein uurtje rond gestruind. Er was een schattige pitbull pup van elf weken met blauwe ogen. Helaas was deze niet te koop. Jammer!! Shuttle weer terug genomen en toen bij hetzelfde terrasje geluncht. Andere serveerster (helaas) en het eten was flauw en weinig spannend. Om twee uur hadden we een jeep tour gereserveerd en Roy besloot om niet mee te gaan. De magnetron maaltijd van gister was niet goed gevallen en hobbelen achter in een auto is niet zijn meest favoriete bezigheid. Hij ging lekker terug naar de kamer en wij stapten in een rode Jeep met een cowboy van wie we de naam alweer vergeten zijn. We noemen hem voor het gemak maar John Wayne. Het stukje door het stadje was nog zeer schappelijk. Hij wees ons een berg aan en vertelde dat deze berg thunder mountain heette. Hij vervolgde dat Walt Disney in Sedona heeft gewoond en dat deze berg zijn inspiratie was voor `Big Thunder Mountain` in disneyland. Nooit geweten. Al snel gingen we off road en Roy had de juiste beslissing genomen. OMG, wat een gehobbel. John stopte met enige regelmaat en vertelde vol passie over de geschiedenis van de Indianen en de vegetatie. De weg werd steeds hobbeliger, maar de jeep had behoorlijk veel pk en wist ons over obstakels vaker zeker 25 centimeter hoog te krijgen. De eind stop was bij een oude blokhut, die veel gebruikt is voor diverse films. Ook hier weer een groot stuk geschiedenis over de eigenaar, de homestead etc. Helaas zijn door de jaren heen flink veel stukken van de hut meegenomen, waardoor alleen de buitenkant er nog staat. Dezelfde weg weer terug. We hebben een fantastische rit gehad, een tip voor de beste shop om boots te kopen en hebben zelfs een half uurtje extra gekregen. Bij terugkomst in Sedona stond Roy al op ons te wachten. Vervolgens zijn we door de hoofdstraat gaan wandelen en hebben een beetje winkeltjes gekeken. Het was de bedoeling om even lekker te shoppen, maar na drie winkels binnen te zijn geweest, heb je eigenlijk alles wel gezien. Een pot nat. Ik heb nog een dirt shirt gekocht, een met een rare tekst geverfd met de rode aarde waar Sedona bekend om staat. We hadden van de Nederlanders de avond eerder gehoord dat het restaurantje bij het hotel goed te doen was, dus besloten we om daar te gaan eten. Eerst nog even chillen op de kamer, daarna naar het restaurantje gelopen. Eerst werden we in de grote zaal neergezet waar het best warm was, maar gelukkig opperde de hostess dat we ook in een andere ruimte konden zitten. Dat deden we en deze was beduidend koeler. Beter. Aardige serveerder en al snel stond ons drinken op tafel. Vanavond was het mijn beurt om de meatloaf uit te proberen. Het was goed te doen, maar een beetje flauw. (ja, ik heb kapsones, maar de mijne is echt beter) We hebben heerlijk gezeten en gegeten. Daarna terug naar het hotel, want morgen weer een early rise. Mark ging gelijk terug naar de kamer om nog wat te internetten en wij bleven beneden om nog een peuk te doen. We zaten wel heel erg lekker en al snel was Roy even naar boven gerend voor een paar biertjes. Er kwam nog een Amerikaanse dame bij ons staan, waarmee nog een tijd hebben gesproken. Op de kamer nog even op internet gekeken hoe laat de wedstrijd van de Arizona Wildcats zou beginnen. Tijd voor een grote teleurstelling: de wedstrijd was gewoon uitverkocht. Later dan gepland en bedroefd zijn we het bed ingedoken.