Opstaan om zes uur. Douchen, aankleden en wij waren als eerste van de groep bij het ontbijt. Net zo uitgebreid als de lunch van gister. Je kan merken dat het hotel ingesteld is op mensen uit het westen. Er was maar 1 bak noedels en de rest was lekker bekend. Gebakken en gekookte eitjes, brood, aardappels, bleke worsten. Bordje volgeschept en kop koffie gehaald. Lekker sterk om goed wakker te kunnen worden. Na het eten terug naar de kamer om de spullen te pakken. Om acht uur stonden de meesten van ons klaar. Tellen 1, 2, 3, 4, 5 etc etc. Twee te kort. Ons jongste koppel had zich verslapen. Gelukkig voegden zij zich redelijk snel bij de groep. Busje in en rijden maar.

De fiets boerderij bevond zich 40 minuten rijden buiten het centrum van Bangkok. Ondertussen vertelde Jack, de reisleider, het nodige over wat we zagen en meer geschiedenis. Tegestellingen zijn groot hier. Een mooie grote vila naast een golfplaten barak. Maar wel sateliet televisie in beide. De bus stopte en we moesten nog een klein stukje wandelen. Het enige wat we zagen, waren palmbomen, palmbomen, iets dat leek op palmbomen en palmbomen. Aangekomen stonden de fietsen al klaar. Met de herinnering aan de kinderfietsjes van vorig jaar in SF loop ik direct naar een grote fiets. Beter en geen knieen tegen het stuur. Toen iedereen van fiets was voorzien, gingen we op weg via een smal pad langs de kanalen. Bij sommige viel dat niet helemaal goed ( de ouderen in de groep) en zij stapten af en liepen tot aan de weg.

En ja hoor, daar ging een groep blanken al fietsend over het platteland van Thailand. De mensen die we onderweg tegenkomen groeten ons met een dikke lach en zwaaien. Waarschijnlijk lachen ze ons heerlijk uit en ik kan ze geen ongelijk geven. Al snel kom ik er achter dat mijn achterrem het niet doet en mijn voorrem te strak is afgesteld dat wanneer ik een abrupte stop maak, ik over de kop vlieg. En zusjes die we zijn, heeft Allette de tweelingzus van mijn fiets gepakt. Haar achterrem te strak en de voorrem deed het niet. Ik besluit om achter aan de groep te gaan rijden in mijn eigen tempo, zodat ik lekker om mij heen kan kijken en alles in mij op kan nemen. Mensen die van alles verkopen aan de kant van de weg, mensen met geluidsinstallaties op hun brommers in verband met de komende verkiezingen, mensen die aan het werk zijn. Ook hier valt weer op: wat een bende. Je wilt niet weten wat er allemaal bij de huizen en langs de weg ligt.

Onze eerste stop een park. Bij de vijver de fietsen geparkeerd en ik pak direct mijn handdoek, want ik ben drijf en drijfnat. Daarna krijgen we een zak vissenvoer en mogen we de karpers te eten geven. Een favoriete bezigheid in Thailand. Via het park, waar een mooie grote varaan in het water zien, fietsen we naar een school. Daar gaan we kijken en foto's nemen. De kinderen trekken zich in eerste instantie niks van ons aan, want ik neem aan dat er iedere dag wel een groep toeristen langs komt. Later maken ze toch contact. Willen dansen, handjes schudden en 1 van jongens wordt tot klimrek gemaakt. Na een half uurtje gaan we weer verder. De aanraking van de kont met het zadel is geen aangename. De reetketelstenen beginnen bij de meeste van ons op te spelen. Via de gesloten weekend markt fietsen we door kleine dorpjes weer terug naar de fietsboerderij. Om twaalf uur zijn we daar en krijgen we een kleine les in wokken. Daarna lekker eten, twee verschillende wokgerechten en diverse bijgerechten. Als toetje: verse mango en nog een andere fruit waarvan de naam op mango lijkt. LEKKER!!!!

Weer teug in de bus en naar het hotel waar we om twee uur aankomen. Het avondprogramma is weer een show in de stad en we besluiten wederom om niet mee te gaan, maar met Frank en Robert 's avonds Bangkok in te gaan. We spreken om half zeven af en gaan eerst terug naar de kamer. Douchen, want bah, veel gezweet vandaag. Ik ben zo blij dat ik wasmiddel bij me heb, want na een dagdeel iets dragen, kan het echt wel een sopje gebruiken. Daarna nog even op bed gelegen en we komen er achter dat we een Thaise film1 tussen de kanalen op de tv hebben, waarbij de film in het Engels is en de ondertiteling Thais, zitten en kijken een gedeelte van de film. Om half zeven stonden er drie mensen klaar. Alleen Frank was nog niet terug van zijn massage. Gelukkig was hij met tien minuten klaar.

Taxi aangehouden en op naar het centrum. We komen in de file en het duurt redelijk lang eer we er waren. We stappen uit bij Phat Pong, maar besluiten eerst wat te eten. We kiezen voor een Amerikaans BBQ restaurant, omdat de rijst bij de jongens uit de oren komt. Leuke toko. We hebben heerlijk gezeten en gekletst. Daarna gaan we naar de avondmarkt Phat Pong (ik hoop dat ik het goed opschrijf, want ik heb mijn reisboek thuis laten liggen. Zo HANDIG) Het enige wat we hoorden was: pingpong show, super pussy. Aan je trekken dat je mee naar binnen moet, sommige achtervolgen je gewoon. Dat hadden we al gauw gezien en besloten de toektoek naar het hardrockcafe te nemen. Nu het rustig op de weg was, scheurden die gasten enorm. Even wennen. Natuurlijk probeerden ze ons af te zetten.
Bij het hardrock cafe stond een enorm goede band te spelen. Nadeel: je kon elkaar echt bijna niet verstaan. De hurricane was nog duurder dan in Nederland en ik besloot om maar een ander drankje te nemen. Niet helemaal mijn smaak, maar Allete heeft het meeste opgedronken. In het cafe zagen we diverse oudere blanke mannen met een mooie, zeer jonge Thaise dame aan hun zijde. Echt liefde................???

Om twaalf uur besluiten we terug naar het hotel te gaan. Met taxi waren we er nu een stuk sneller. Buiten nog even een sigaretje gerookt en naar de kamer. We dachten doordat we cocktails en wat bier hadden gedronken wel heerlijk zouden slapen. DUS NIET!!! Allebei gewoon geen oog dicht gedaan.