Gewoon weer lekker bijtijds opgestaan. Het douchen veroorzaakte een waterballet in de badkamer. Niet zo raar natuurlijk als je de douchecabine niet afkit!!! Het ontbijt was het beste van de vakantie tot nu toe. Voor het eerst was er ook yoghurt en waar iedereen zijn toevlucht in nam. Verder wentelteefjes, zoete en hartige pastry wat we hier nog niet eerder hadden gezien. Om haf negen in de bus en op weg naar het centrum (tien minuten rijden) voor een wandeling. Daar waren we snel klaar mee. Op naar de volgende stop: koffie break in een dorp waar echt niks te beleven was en de meesten van ons zijn op een terrasje gaan zitten. Daarna de bus in. Ondertussen reden we langzaam het binnenland in. Dat is goed te merken, want met enige regelmaat zaten we vast achter een trekker of nog leuker: een muildier en wagen. Hoe dieper in het binnenland, des te meer muildier en wagens. De landbouw bestaat hier uit druiven, tabak, perzikken, tomaten, natuurlijk paprika en op sommige plaatsen ook pinda's en katoen. Schapenhoeder is hier een normaal beroep. Voor ons westerlingen ook leuk om te zien. Diverse dorpen in het binnenland worden voor 80% bewoond door zigeuners. Te herkennen aan hun iets donkere huid. In deze dorpen het percentage paard en wagen ook erg hoog. De ecnomie van een stad/dorp is te herkennen aan de verhouding nieuwe auto's/ oude auto's.
Maar helaas, je zit in de bus en kan er dus niet echt foto's van nemen. Volgende stop: wijn museum. Ook deze was nog dicht en werd speciaal voor ons geopend. Door een leuke jongen moet ik bekennen. Het was klein en bij sommige atributen kon ik absoluut de link niet leggen met wijn: een poezentheepot bijv. !!!! Even rondgekeken en weer naar buiten waar een prachtig schouwspel aan de gang was. Macedonische bouwvakkers die een zebrapad aanleggen. Met tape eerst de vlakken afbaken. Dan inkleuren met drie man, twee met een kleine kwast, de derde met een kleine roller. Nummer vier is de baas en staat er bij te roken. Dan is de verf op en komt er een nummer vijf met een potje verf wat natuurlijk eerst door de grote baas moet worden goedgekeurd. Weer verder met schilderen... en waarom ze zebrapaden aanleggen: geen idee! Oversteken in Macedonie is voor eigen risico en voorrang verlenen omdat je op een zebrapad staat... daar doen ze niet aan.
Weer in de bus naar een van de hoogtepunten van de vakantie: de winery. We worden ontvangen door de eigenaar die ons ook de toer geeft. De winery is in 1928 opgezet door de keizer/koning van Servie voor zijn vrouw Maria. Hij zelf is er nooit geweest, maar zijn vrouw wel. Het buitenhuis staat er nog, maar begint langzaam te vervallen. Er is helaas geen geld om het restaureren. Daarna zien we een aantal stappen in het proces. Sommige zaken zijn enorm modern, maar bijv een truck die ze gebruiken komt uit 1968 en valt bijna uit elkaar (maar wel tomtom er in) Dan naar de kelder waar we nog wat historische verhalen krijgen. En... dan lunch en wijn....!!! Voorgerecht bestaat uit schalen met allerlei lekkers en een stuk schapenkaas. Daarbij proeven we twee witte wijnen. Een riesling die mij niet kon bekoren en een mooie sauvignon blanc. Het hoofdgerecht was varkens- en rundvlees met aardappels, kerrie risotto en een tomaten prutje!! Hierbij proeven we een rode wijn waarvan ik de naam alweer vergeten ben, volgens mij Varnac en daarna kregen we een merlot rechtstreeks uit het vat. De laatste was erg mooi. Als toetje iets met heel veel suiker, maar het was wel lekker. Op naar de winkel: mag ik aub allerbeste rode wijn die u heeft? En ik krijg een fles in mijn handen en vraag naar de prijs. Niet schrikken hoor: vier euro. De meesten mensen namen toch wel een paar flessen mee. Bepakt en bezakt weer in de bus op weg naar Strumcia. Helaas heb ik tijdens de reis liggen doezelen en ik schijn toch heel wat moois te hebben gemist. We zijn gestopt bij een oud klooster. Kaarsjes gebrand en terwijl wij uitleg krijgen over het klooster, komt er een paar toeristen binnen die uitgebreid te beginnen te fotograferen en te filmen. GRRRRRR, dat willen wij ook.
Buiten liepen drie jonge kittens waar ik natuurlijk niet vanaf kon blijven. Heerlijk geknuffeld met allemaal. Daarna weer in de bus op weg naar het hotel in Strumica. We zetten onze spullen op de kamer. Wederom een kleine kamer, maar we hebben een klein balkonnetje erbij. Beneden nog even een cole gedronken en daarna de bus weer in om naar het centrum van Strumica te rijden. We krijgen twee en half uur wat we al betrekkelijk lang vonden. We trapten af met de shopping mall en binnen een kwartier stonden we weer buiten. Nog een beetje rond gewandeld, mama even gebeld en toen maar samen met vier anderen een terrasje gepakt. Op de afgesproken plek kwam de bus even later aanrijden. Terug naar het hotel. Eerst nog even langs de kamer. Op het balkon hadden we gezelschap gekregen van een grote pauw. Die schrok toch wel van ons en vloog met een paar minuten weg. Toen eten.........! Binnen een half uur hadden we drie gangen weg moeten werken. Het personeel was zeer onbeschofd en het draaide bijna op ruzie uit. Daarna op het terras afkoelen met een glaasje wijn. Bijtijds naar bed, want de wekker gaat morgen vroeg af!!