Dinsdagavond kwam Allette alvast naar Amstelveen. Lekker samen gegeten en alvast getoost op een top vakantie. Woensdag ging de wekker om half 5 en toen we naar de metro wilden lopen, begon het te plensen. Taxi gebeld, maar..... er was voorlopig geen taxi beschikbaar. Met het idee dat het meeste ernaast zou vallen, trostseerden wij toch maar de regen. We deden de voordeur open en het was droog geworden en onderweg naar de metro ging de zon ook nog schijnen.

Om tien voor zeven hadden we met Roy afgesproken en die was keurig op tijd. Ingecheckt en door de douane. Eerst even wat gedronken, tax free shoppen en wachten. De vlucht naar Detroit duurde een uurtje langer dan we verwacht hadden en dat was wat minder. De films waren niet echt interessant, daarnaast was het geluid slecht. Dan wordt het een lange vlucht. Maar keurig op tijd landden wij in Detroit.
Door de immigratie ging ook supersnel. Even op de koffer wachten en de koffer naar een andere band brengen. Om vervolgens weer een hele security check te krijgen. We zijn net 20 minuten uit het vliegtuig. Beetje nutteloos. Naar de volgende gate en wachten.....! Tien minuten voor het boarden moesten we in ene naar een andere gate. Nog lekker even een stukje wandelen. Deze vlucht was twee en half uur en toen waren we ook echt wel het vliegen zat.

Koffer gehaald en op naar auto. Wat krijgen we mee ... het blijft spannend. Eerst contract opgemaakt en de meneer achter de balie voegde Allette en Roy niet toe als extra bestuurders. Dus ik wijs hem er twee keer op, maar hij zegt dat het bij de exit gedaan wordt. Oke vriend, wat jij zegt. De auto: er stond een rijtje SUV's waar we uit konden kiezen. Helaas zat de explorer van twee jaar geleden er niet bij. Toen zijn we naar de kofferbakinhoud gaan kijken en kozen uiteindelijk de ford escape. Geen verkeerde auto, maar alles is net iets minder dan de explorer. Rondje over de parkeerplaats gereden en we are good to go. We rijden naar de exit en geven bij de mevrouw nog aan dat er nog twee bestuurders bijgevoegd moesten worden. Ja, boos telefoontje naar het kantoor en het duurde even. Resultaat: heeeeel veeeel auto's achter ons :-)

Navigatie ingesteld en op naar het hotel. De bitch beval: NEEM DE AFSLAG RECHTS op het allerlaatste moment. Ja, dat lukte niet meer, dus volgende afslag genomen met de gedachte dat ze zou herberekenen. Dat deed ze keurig. Na een kwartier blafte ze: BESTEMMING BEREIKT. We keken elkaar aan of ze dat wel meende, want we zagen geen motel en de omgeving was nu niet echt een motel omgeving. Bij het pompstation heb ik aan 6 mensen gevraagd of zij het wisten. Niemand kon ons helpen. Beetje rondjes gereden in de buurt, maar we zagen niks wat op super 8 motel leek. Na een uur nog maar weer eens gevraagd en deze mevrouw liet het me zien op google maps. Oke, we komen dichterbij. Maar we volgden niet letterlijk haar aanwijzingen op en reden gewoon gezellig nog een uurtje rond. Ondertussen stonden de ogen strak in de kop en was het humeur naar een dieptepunt gedaald.

Nog 1 keer met de navigatiebitch proberen en guess what: 15 minuten later waren we in een totaal ander gedeelte van Denver en hadden we het hotel gevonden. Ingecheckt, derde bed werd gebracht. Roy en Allette gingen plat en vertrokken naar droomland. Ik heb nog even gewandeld, sigaret gerookt, gelezen, muziekje geluisterd. Alledrie heel veel wakker, maar toch ook even bijgeslapen.