Om half vijf ging de wekker. Het was wederom een nacht van veel wakker zijn. Veel lawaai op de gangen van het hotel en dat er iemand om twee 's nachts op de deur gaat bonken (niet de onze, maar naast onze kamer), helpt ook niet echt. Vlug douchen, want om kwart over vijf moesten wij klaar staan voor ons grote avontuur.
We stapten met 20 man in een bus en gingen op weg. Buiten was het nog pikkedonker, maar de grot woningen die wij zagen, werden verlicht door prachtig maanlicht. Onze chauffeur moest even zoeken naar de juiste plek en dat duurde wel een kwartier. Maar eenmaal daar, stapten wij vlug uit. Sommige namen nog een kop thee of koffie, anderen begonnen te fotograferen.
Op onze plek werden drie luchtballonnen opgeblazen. Veel lawaai en foto's maken met de flits aan, was onmogelijk vanwege het opwaaiende zand. Gelukkig kwam de zon langzaam op en konden we zonder flitser fotograferen. Toen zagen we ook hoeveel ballonnen er eigenlijk in de vallei waren. Heul veul. Die van ons duurde evens voordat deze vol was, dus we hadden ruim de tijd om alle anderen te zijn opstijgen. Onze ballon was vol en Allette en ik kropen als laatste in het mandje. Daar stonden we als sardintjes in een blik. We konden onze kont niet keren. Dat hadden we niet verwacht. De touwen werden losgelaten en beetje bij beetje kropen we omhoog. Het duurde vrij lang eer we de juiste termiek te pakken hadden en bleven daardoor lang zo'n 20 tot 60 meter boven de grond hangen. We konden daardoor wel goed de anderen en de mooie omgeving fotograferen. Eenmaal in een termiek ga je relatief snel omhoog.
De zon kwam over de bergen, alle ballonnen waren in de lucht. Ontzettend veel en waar je keek: luchtballonnen. Misschien wel 99! Uiteindelijk hadden we de termiek te pakken en stegen we en stegen we en stegen we. Iets te hoog voor mijn gevoel, want de knieen werden slapjes. Dan maar de oogjes dicht. Af en toe even spieken of we al op een voor mij acceptabele hoogte waren. Daar kwamen we op terug om vervolgens nog hoger te gaan. Dus het laatste kwartiertje heb ik gezellig met mijn ogen dicht gestaan en de minuten afgeteld dat ik uit het mandje mocht.
We zijn keurig op het karretje geland met het mandje, moesten eerst wachten tot de ballon leeg was en mochten toen uit het mandje. We kregen champagne en een certificaat. Daarna weer terug naar het hotel voor een welverdiend ontbijt. Precies kwart over acht waren wij daar en konden aanvallen. Uitgebreid buffet met alles er op en er aan.

Om half tien vertrokken wij naar de ondergrondse stad in Kaymakli. Voordat wij aankwamen, vroeg Hikmet of er mensen waren met claustrofobie en of er mensen waren met ernstige rugklachten. Commentaar van vorige groepen nadat die deze stad hadden bezocht: waar kunnen we een biertje drinken? Ik bereidde mij voor het ergste voor. Natuurlijk liepen we eerst langs allerlei kraampjes. We gingen met de trap naar beneden en moesten wachten tot de volgende groep uit de kleine ruimte was vertrokken. Op dat moment komt er een vrouwtje uit een andere groep in paniek de grot uit rennen met haar vriend achter haar aan. Oeps, wat staat ons te wachten. In de meeste grote ruimtes kon door de meesten wel recht op worden gestaan, maar de langere mannen onder ons moesten het hoofd naar beneden houden. We liepen door kleine gangen van de ene naar de andere ruimte. Halverwege de wandeling kwam de kleinste gang en we aarzelden of we nu bukkend moesten lopen of op handen en voeten. Natuurlijk het eerste en mijn rugzak was geen succes. Geen mogelijkheid om deze nog van mijn rug te halen, dus maar een graadje dieper door de knieen. Het is onvoorstelbaar dat hier mensen hebben gewoond. De toer duurt net lang genoeg. Op een gegeven moment ben je alle duwende mensen in de kleine warme ruimtes zat. Nog even over het marktje gelopen en daarna weer de bus in. Volgende stop: lunch. Niemand van ons had echt honger. Dit keer geen vreet schuur, maar een dak terras. Vooraf soep. Ik dacht dat ik 'm niet lekker zou vinden nadat ik de soep geroken had, maar hij was heerlijk. (tarhana çorbas?) Daarna börek. Ook zo jammie. Het hoofdgerecht was pasta met een kip kluif en sloeg nergens op. De kip belandde dan ook in de mondjes van de rondlopende katten. (althans de kip van Allette en mij) Het toetje was rijstepudding en lekker. Daarna kregen we tijd om door het dorpje te wandelen. Bij de notenboeren die op het plein stonden, mochten we van alles proeven. Sommige nootjes zijn echt lekker en als snel werd er handel gedreven en kochten diversen mensen uit onze groep een zak noten. Toen met de bus naar een uitkijkpunt. We reden over een bruggetje. De brug was een idee van een slimme Turk die genoeg had van in de vallei klauteren en uit de vallei klauteren. Als eerbetoon voor zijn goede werk, is hij naast de brug begraven. Apart!! Iedereen weer uit de bus, foto's genomen en weer verder. We zijn naar een volgend dorpje gereden waar we een stuk zijn gaan wandelen. Erg leuk om door de kleine straatjes te lopen en te kijken hoe men hier leeft. Aan het einde van de wandeling kwamen wij uit bij een grot woning waar je in kon. Het is niet echt een grot, maar een groot stuk steen, zeker 13 meter hoog, waar men vroeger in heeft gewoond. Er was ook een mooi terras bij waar overheerlijke çai geserveerd werd door een supervriendelijke meneer met 1 van de grootste lachen die ik de laatste tijd heb gezien. Met een groepje lekker zitten kletsen onder het genot van een kop thee, terwijl de rest aan het klimmen en foto's nemen was.
Iets later dan gepland, klommen wij weer in de bus en reden door het prachtige landschap. We zagen een dromedaris in kalksteen en twee mensen die hand in hand liepen. Ik denk dat als je verder goed gaat kijken, je nog veel meer dingen ziet. De bus reed een heuvel op en we stapten uit. Hikmet had een fles raki gehaald en we gingen deze nuttigen met zicht op het prachtige landschap. Wij waren niet de enige op de heuvel, maar wel de enige met raki. Ik ben lekker tegen de heuvel gaan zitten, glaasje raki en een sigaret, terwijl ik een prachtig uitzicht had. Op zulke momenten heb je niks anders meer nodig. PERFECT!!
Nadat de fles en de glazen leeg waren, gingen wij terug naar het hotel. Nog even chill op de kamer en om zeven uur eten. Het eten was minder lekker dan de vorige avond, maar toch kon ieder wat lekkers vinden. De volgende dag zouden we om half negen vertrekken, dus konden we uitslapen. Op naar het plein in het dorp met een groepje. Terrasje gevonden, biertje besteld en heerlijk over onze ballonavontuur gekletst. Om twaalf uur waren we weer terug op de kamer.