Helaas moeten de koffer weer worden ingepakt. We waren het er allemaal over eens dat we best nog een dagje hier wilde blijven, maar jammer genoeg wordt het een dagje bus zitten. Na het ontbijt stappen we in de bus.Eerst even goed tellen of we er allemaal wel inzitten.

Gelukkig hebben we nog wel een bezienswaardigheid onderweg. De beroemde Sultanhan-Keravanserai. Een imposante gebouw, dat veel weg heeft van een vesting, werd in de 13e eeuw onder Alaeddin Keykubat I gebouwd en ligt midden in het dorp. Keravanserai waren rustplaatsen voor reizigers en dieren en zijn gesitueerd langs de oude handelsroutes. Ze liggen steeds zo'n 40 km uit elkaar. Dit is namelijk de afstand die een kameelkaravaan per dag ongeveer kon afleggen.
Erg indrukwekkend, maar al snel zie ik een kitten en word volledig in beslag genomen toen bleek dat het er drie waren. De honden in Turkije zijn veel toegangelijker dan de katten. Ik mag alleen moederpoes aaien. Wel hele leuke foto's gemaakt. Aan de overkant is nog een gelegenheid om koffie en thee te drinken en te plassen.
Weer een stuk rijden en lunchen. Geen lekkere lunch en de vliegen hangen boven het buffet, dus ook een karige lunch. Dat is helemaal niet erg na alle verwennerij de dagen ervoor. We gaan weer verder en de lucht wordt steeds donkerder. Dat geeft wel een heel speciaal effect op de bergen. Het felle groene gras wordt nog feller. Het gaat regenen. Lekker dat we vandaag een reisdag hebben en dat onze excursies niet in het water vallen. Soms is het even de adem inhouden als onze chauffeur vlak voor een haarspeldbocht wil inhalen. Gelukkig geeft Hikmet hem op de kop. Rond drieen hebben we nog een plasstop. Het regent en onweert en ik ga toch maar even een stukje lopen met Rico om de benen de strekken. Dan komt het mooie gedeelte van de route. Het Taurus gebergte. Ondertussen hebben we weer blauwe lucht en zon. We hadden aan Hikmet gevraagd of we ergens konden stoppen voor foto's en gelukkig was hij het niet vergeten.
Toen nog anderhalf tot twee uur naar Antalya. Helaas gingen we niet terug naar het eerste hotel, maar naar hotel Hadrianus. Wat we allemaal erg jammer vonden, want uitzicht op zee of uitzicht op gebouwen/ snelweg?
We kregen een kamer op de eerste etage en keken op de snelweg uit. MINDER. Het was deze avond megedruk in het hotel. Dat was goed te merken aan alles. De eetzaal zat bomvol en was bloedheet. Erger: het buffet was niet zo lekker en het bier was lauw. Alleen de satetjes waren goed. Na het eten gaan we nog met een groepje wat drinken buiten het hotel. Even wandelen, naar de supermarkt en neergestreken op een terras. Tijd om aan de raki te gaan. Heerlijk gezeten en vreselijk gelachen.