De wekker was vroeg, maar het opstaan ging goed. De laatste dingen gedaan, Bo nog een even flink geknuffeld. Geheel volgens planning loop ik naar de metrohalte. Effe over zevenen kom ik aan op schiphol, vergeet helemaal door de adreline om uit te checken (kom daar pas achter als ik al bijna in het vliegtuig zit) en voeg mij bij Nicole.

We checken ons in bij de zuilen, waar ik nu toch echt handigheid in krijg en vervolgens beplakken en bestickeren we onze koffers. Bagagevrij. Op naar het ontbijt en taxfree shoppen. Maar ze zijn een beetje aan het verbouwen op schiphol and things aren't where the used to be.... Dus zoeken.. Nog even vlug ontbijten met een glas champagne om onze vakantie af te trappen. Om tien voor negen waren we bij de gate en alles verliep voorspoedig. We konden snel in het vliegtuig. We juichten toen de piloot vertelde dat de vluchtduur tien uur en een kwartier was in plaats van 11, maar dat we nog 'even' op overstappers moesten wachten. Weg juichen, dat wachten duurde ruim een uur.

De vlucht duurde lang. Er vanuitgaande (nooit doen) dat ik deze keer zou slapen, deed ik na het eten mijn ogen dicht en mompelde: wat fijn dat je er bent Klaas!! Klaas deed zijn werk en ik stond op het moment om van doezelen over te schakelen naar echt slapen en de peuter achter ons begon heel hard te krijssen. Ik heb verder nog wel liggen doezelen, maar ben niet meer in de buurt van slapen gekomen.

Filmpje gekeken: Lucia de B. Muziekje geluisterd: nieuwe album van Johnny Cash. Beetje rondjes lopen, water drinken...... De laatste twee uren gingen tergend langzaam en we waren het allebei zat om dubbel gevouwen te zitten. We hadden wel een voordeel dat de bewolking weggetrokken was en we weer naar buiten konden kijken. Hallo Canada, Hallo Rocky Mountains. Uiteindelijk....touch down.....

Dan weer het geijkte riedeltje. Vliegtuig uitkruipen, door de immigratie (wat zjn we weer vriendelijk) en lang wachten op de koffers. Door customs en daar stond het bord: Welcome to San Francisco. We zijn er.We rennen letterlijk naar buiten om de eerste frisse lucht van San Francisco in te ademen en daarna heel snel een sigaret..

We lopen naar BART en kopen tickets naar Powellstreet en weten net op tijd in de metro te springen. Met 25 minuten zijn we downtown. We lopen door Powellstreet waar het een drukte van jewelste is met toeristen. Het volgende kruispunt slaan we links af om uit de mensen massa te komen. We moesten best wel klimmen, maar daar was Sutterstreet en ons hotel. Een lieve meneer bracht onze koffers naar de kamers (klein maar fijne kamer) en toen ploften we op het bed. Opfrissen en tijd om een Budweiser te scoren.

Ik wist nog een leuke Ierse tent. Gevonden, maar huh wat ziet het er anders uit. Misschien hebben ze verbouwd. Biertje en patato skins besteld. Biertje was lauw en sloeg dood in het glas. Patato skins:mhah Vlug betaald en wegwezen. Dit kan niet de tent zijn geweest. Verder zoeken en 1 straat verder zat ie dan: Lefty's waar het bier gewoon goed koud is. Binnen no time hebben we een ijskoude Budweiser voor ons staan.

Nog leuker is dat Frenkie achter de bar staat. Vier jaar geleden hebben Allette en ik door hem een hele leuke avond gehad. Hij is 1 van de beste barkeepers die ik ken, die mensen aan zijn bar met elkaar weet te laten praten. Toen het even rustig was, schoot ik hem aan. Natuurlijk herinnerde hij ons niet, maar vond het leuk dat ik weer terug was. We hebben heerlijk gezeten, gekletst met Mark uit Baltimore, een stel uit Kansas, een man uit Texas, een man uit Seattle en de nodige locals. Nicole heeft nog een goede daad gedaan en heeft een zwerver aan een maaltijd (of stiekem toch een pot bier) geholpen. We hebben in de bar gegeten. Overheerlijke turkey roast met mashed patato's, kool en dikke jus. Daarna hebben we nog een biertje gedaan en zijn we terug naar het hotel gegaan. Nicole ging nog even douchen en ik ging ff op bed liggen, wachten tot ik in de badkamer kon.

Om vervolgens midden in de nacht wakker te worden en niet wetende waar ik was........ Daarna bijna niet meer geslapen. Nicole was ook al een tijdje wakker en ik ben er uit gegaan en naar buiten voor een sigaret. Daarna laptop opgestart om het verslag te schrijven. Nicole is uiteindelijk weer in slaap gevallen.

Toen ik om 5 uur weer even naar buiten ging voor een peuk, was het mijn tijd voor een goede daad. Zijn naam was Patrick, heeft 15 jaar als roadie voor bands als Metalica, Alice in chains etc gewerkt. Heeft genoeg van de drugs en alcohol en stopt met het werk. Gaat naar de AA en is nu 8 maanden sober. Drie weken geleden werd hij overvallen, gestoken en werden zijn tanden uit zijn bek geslagen. Hij kon pas maandag bij een vriend terecht en had geld nodig voor de opvang. Normaal wimpel ik dit af, maar ik vond zijn verhaal mooi en heb hem 8 dollar en geld voor een ontbijt. We hebben samen een sigaret gerookt, terwijl hij verhalen vertelde over diverse tours. Of het waar is, we will never know.

De stad begint langzaam te ontwaken en dat vind ik altijd leuk om te zien.
Programma voor vandaag:
Fietsen huren, naar Golden Gate Park fietsen, over de Golden Gate Bridge naar Sausolito fietsen en met het pondje weer terug.