Rond zevenen zijn we gaan ontbijten in the White Horse, de oudste pub van dit gedeelte van San Francisco, en bij het hotel hoort. Simpel, maar lekker. Verse croissants, fruit, cornflakes en muffins. Na het ontbijt pakken we de bullen bij elkaar en lopen naar Union Square. We slaan nog even wat water in voor straks. Het is vandaag een grauwe dag en fris.

We besluiten om met de Cable car naar Fishermans Wharf te gaan. De eerste moesten we voorbij laten gaan, te vol, en de tweede kwam na een kwartier en we konden aan de buitenkant hangen. Op naar de haven. Langs de weg staan diverse toeristen foto's te nemen en ik denk dat mijn dikke kont nog nooit zo vaak op de foto is gezet. Ondertussen kijken we onze ogen uit, want San Francisco is mooi. Bij het eindpunt stappen we uit en lopen de laatste twee straten naar de haven. Het is best wel druk voor zondagochtend vroeg (9 uur)
We konden de fietsen tussen 10 en half elf ophalen, maar om kwart voor tien zaten we op de fiets.

Even wennen en we fietsen richting de Golden Gate brug. Er zijn veel activiteiten aan de gang en we stoppen bij Battle of the Bay. Een boardpaddle wedstrijd van 5 mile. (Op je surfboard met een roeispaan en gaan met die banaan) Pittige wedstrijd! Na het eerste rondje (van de vijf) stappen we weer op de fiets. Het is erg druk met mensen met kinderen, mensen met honden en mensen met allebei. We rijden door een plek waar je bijna onder de brug staat en daarna begonnen met de klim. Stijler dan in mijn geheugen en ik heb dan ook diverse stukken gelopen. Voordat we de brug overgingen nog even wat fris/koffie gedronken. Eenmaal op de brug stond er best een behoorlijk windje en het was druk. Veel sportieve fietsers die waarschijnlijk hun tijd willen verbeteren ten koste van toeristen die op hun gemak de brug over willen fietsen.

Nadat we aan de overkant waren, kwam de beloning: de weg naar beneden naar Sausolito. Met volle vaart en wind in de haren scheuren we naar beneden. Heerlijk.
In het centrum parkeren we de fietsen en gaan op zoek naar een restaurant voor de welverdiende lunch. We lopen langs de restaurants en kiezen voor een Italiaanse tent incl. terras met uitzicht op het water. We nemen panini's. Nicole met verse tonijn en ik met ham, champignons en gorgonzola. Glaasje wijn erbij en het feest is compleet. We genieten meer dan 100% van het eten, de wijn en het uitzicht. We lopen nog even langs diverse winkels en gaan dan terug met het pondje van 10 over 2. De kapitein voer extra langzaam langs Alcatraz. Het blijft een luguber eiland. Rond kwart voor drie zijn we weer aan wal. De voorspelling was dat het in de middag zou opklaren, maar het is nog steeds zwaar bewolkt. Daardoor gaan we gewoon nog een eindje fietsen en gaan we, als we weer terug komen, naar het Golden Gate Park, hopende op een strak blauwe lucht. We stoppen bij Pier 39 om naar de zeeleeuwen te kijken. Normaal liggen de potons allemaal vol, maar nu zijn er slechts drie gevuld. Dat neemt de pret niet weg, want het blijft een genot om naar te kijken.

Daarna poging 2 om een hurricane te krijgen in het Hard Rock Cafe. Zie reisverslag 2010. Vanmiddag is de tent helemaal afgeladen en we vinden nog net twee krukken. Mission completed. We raken aan de praat met een dame die tourgide is voor de passagiers van de cruise boten. San Francisco heeft sinds kort hier een speciale pier voor ingericht en vandaag had het derde cruise schip aanlegd. Voor haar werk had zij twee keer een transfer in Amsterdam gehad en had toen een Indonesisch buffet gegeten, maar zo heette het niet. Ah, u bedoelt een rijst tafel. Yeah, that's it. Pakte meteen haar notitie boekje en schreef het op. Leuk mens!

Tijd om weer verder te fietsen. Op ons gemak terug naar de fietsenverhuurder. Ingeleverd, afgerekend en onze magen vertelden dat het weer tijd was om iets te nuttigen. We kiezen voor een Italiaans restaurant. Onze ober vroeg natuurlijk waar we vandaan kwamen en wij vroegen waar hij vandaan kwam, want hij klonk Iers! We gingen door voor de koelkast. Hij reageerde beledigd toen ik zei dat ik hun nationale vocht niet te drinken vond en zou mij niet meer bedienen. Ik zei dat me dat geen fuck interesseerde. Hij pakte meteen mijn hand en zei: Thank you for saying the F word. People overhere don't say it and that is one of the things I miss being away from home. Alles weer goed :-)
Nicole bestelt gebakken zalm en ik pasta met garnalen. Vis moet zwemmen, dus ook maar een flesje wijn. Wederom hebben we een goede keuze gemaakt, want het smaakte allemaal voortreffelijk. Nadat we hebben betaald en nog een aantal keer fuck in de ober zijn oor te hebben gefluisterd, maken we nog een kleine wandeling.

Ondertussen is het donker geworden en we gaan terug naar de stad met de Cable Car. Dit keer zitten we binnen. Halverwege de rit staan we plotseling midden in de bocht stil. Je gelooft het nooit: de kabel is stuk op de plek. We moeten wachten op een duwauto die ons een stuk verder duwt naar weer goede kabel. We stappen uit bij Union Square en nemen nog een afzakkertje bij Lefty's. Frenkie begroet ons enthousiast. Er blijkt een band te spelen en aan de 'piano' zijn nog twee krukken leeg. De heren van de band hebben humor, spelen fantasisch en weten de voetjes van de vloer te krijgen bij diverse toeristen. Wij, daarentegen, houden liever onze kruk bezet. We zingen nog een aantal nummers luidkeels mee, waaronder 'on the road again' van Willie Nelson. Daarna taaien we af naar het hotel. Want morgen:
ON THE ROAD (AGAIN)