Bijtijds opgestaan, want we hebben een lange dag voor de boeg. We maken onze koffers in orde en lopen naar beneden voor het ontbijt. Volle bak deze keer en er was nog maar weinig eten over. We nemen een bak koffie en een paar croissants. En nu beginnen de kriebels te komen. Onze road trip gaat beginnen. We nemen een taxi naar het vliegveld en gaan naar Herz om de auto op te halen. Upsell met de auto was niet meer mogelijk, dus dan maar met de verzekering proberen. Uiteindelijk is alles ingevuld en ondertekend en gaan we de auto ontmoeten die ons de komende weken gaat rondrijden.

Aangekomen bij parkeerplaats 170 staat daar een donkergrijze Chevrolet Traverse. Mooi en groot. We proberen de achterbak open te maken en dat lukt niet. Misschien met een knopje in de auto. Lukt ook niet, misschien de sleutel omdraaien in het slot, lukt ook niet. We kijken elkaar eens aan en snappen er helemaal niks van. Wat we ook doen, de achterbak en de sleutel doen helemaal NIX. Totdat we het achterruit nog eens goed bekijken. Daar staat in kleine witte letter: dead batt, key stuck. Pfff, we waren niet gek. Terug naar het kantoor en we konden weer in de rij staan. De dame zei sorry sorry sorry, maar vertelde toen doodleuk: jullie zijn niet de enige die de auto hebben toegewezen gekregen. Hmmm Herz, communicatie probleem. Na een kleine 10 minuten kregen we het zusje toegewezen. Een zilvere Chevrolet Traverse. Hier ging de kofferbak wel open. We knallen de koffers achterin en stellen de auto af.

Nicole zou vandaag rijden. Langzaam reden we de parkeergarage uit op weg naar de 1! Het eerste stuk is nog snelweg, maar al gauw komen we op het scienic gedeelte van de route. Met de nodige oh en ah rijden we door naar Half Moon Bay. Het is oogst tijd en overal liggen velden vol met pompoenen. Ik ga op zoek naar mijn camera en als ik die in mijn handen heb: weg pompoen velden. We komen aan het centrum van de stad en zien een supermarkt. Tijd voor een broodje (ondertussen lunchtijd) en kijken of een coolbox kunnen scoren. De supermarkt had ze niet, maar we werden naar de 7/11 verderop verwezen. Maar ze hadden wel overheerlijke versgemaakte sandwiches. Voor ons allebei een roastbeef sandwich. Ik haal wat melk erbij en we slaan alvast een gallon water in. En toch nog even door de supermarkt heen struinen. Om my.....! Buiten gaan we op het terras zitten en Niek haalt nog even een bak koffie. Het broodje smaakt fantastisch. Buikje vol, op de naar de 7/11. Wel een cooler, maar geen ijs. Komt later wel.

We rijden richting de oceaan, ik zoek de cd waar het nummer van Willie Nelson op staat. Muziek klaar, camera klaar voor het eerste on the road filmpje: batterij leeg . Da's balen. Bij de volgende stop mijn andere camera uit de kofferbak pakken waarvan ik weet dat ik twee volle batterijen voor heb. Desalniettemin: gemiste kans.

De omgeving is prachtig en ik wou dat ik jullie kon laten zien wat mijn ogen allemaal zagen. De weg is lekker rustig en op ons gemak rijden we door naar Monterey, Carmel (Clint Eastwood was hier ooit Burgemeester) en sluiten ons aan bij de rest van de meute, die de route opgaan vanaf Carmel. Bij de eerste volgende vista piont stoppen we en ik pak snel de andere camera. We hebben een strak blauwe lucht met zon. Soms is het lekker warm en soms brengt het windje de nodige verkoeling. We zingen luidkeels mee met de songs on the stereo. Het is druk op de weg en de meeste vista points staan helemaal vol met auto's. Uiteindelijk zien we er 1 waar ruimte is en ik kan de eerste foto's schieten.
Zo vervolgen wij onze weg. Stoppen, kijken en wat foto's nemen. Bij Big Sur is het ontzettend druk en we besluiten om niet te stoppen. We hebben allebei nog een helft van onze sandwich en de koelbox is gevuld met ijskoud drinken. We zoeken een mooie overlook uit om te lunchen.

Ik weet niet meer hoe laat het was, maar we zien auto's langs de weg staan die daar niet mochten staan. Er moet wat aan de hand zijn. En dan zie ik het: walvissen. We rijden iets verder om onze auto op een veilige plek neer te zetten. Ik pak vlug de camera in de hoop dat ik iets kan vast leggen. De walvissen zijn best wel ver van de kust. Het is een groep van 6 a 7 walvissen. We zien ze ademen en ze komen ook met enige regelmaat boven. Door mijn telelens kan ik het schouwspel redelijk goed zien. Wat geweldig om te zien.
We rijden weer verder.

Onze volgende echte stop is bij het strand waar elefant seals liggen. We hebben wederom geluk, want het strandje ligt helemaal vol. De zon begint langzaam al te zakken. In de branding zijn twee gewone zeehonden met elkaar aan het stoeien en dat is een prachtig plaatje om naar te kijken. Ook op andere plekken zijn diverse zeehonden aan het stoeien. Het is namelijk bronstijd en de jonge zeehonden die nog niet geslachtsrijp zijn, oefenen gedurende deze periode hun gevechtstaktieken. Ik heb een paar mooie foto's geschoten. Na een half uurtje stappen we weer in de auto op weg naar San Luis Obispo. Het is ondertussen al donker geworden en in eens beseffen we dat we het stadje alweer uit zijn. De eerste U turn is een feit.

We rijden door stad en met 1 X vragen, vinden we ons motel. Mooie kamer. We knallen de koffers neer en lopen naar de 7/11 verderop voor drinken en halen bij de Mexicaan wat taco's.We slepen de stoelen van de kamer naar buiten en gaan heerlijk eten. Daarna op naar dromenland.