Alledrie slecht geslapen. Op mijn linkervoet heb ik op de 4 teentjes 7 dikke bulten zitten die ontzettend veel pijn doen. Ook Allette en Roy hebben dikke pijnlijke bulten. We zien er uit alsof we de builenpest hebben opgelopen. Zwaar minder. Ik ga buiten even een sigaretje roken en zie een stukje heldere lucht met veel sterren. Ik staar er naar en zie een vallende ster voorbij komen. Nog even gewacht of er meer kwamen, maar het bleef er bij 1. Douchen, aankleden en op pad. Vandaag willen we de zonsopkomst zien bij Deering Estate, maar ik heb iets te lang getreuzeld en daardoor is de zon al op. We parkeren de auto en lopen naar het water. We komen krabbetjes tegen. Zo leuk. Of het nu door de regenval kwam of door hoog water, de pier stond onder water. Ik had mijn slippertjes aan en kon doorlopen. Allette en Roy hadden gympen aan en liepen via de verhoogde rand. We waren niet de enige. Toen we aankwamen lopen, liep er een man met ons op die vertelde dat hij 15 jaar lang bijna ieder weekend kwam om deze pracht te aanschouwen. We nemen foto's en de foto's van de telefoon zijn een weerspiegeling van de werkelijkheid, terwijl mijn Nikon foto's ook mooi zijn, maar zonder de fel blauwe lucht. Meer spooky. De volgende keer ga ik met mijn diafragma spelen. Er is ook een paringsdans bezig van een school vissen die uit het water springen. Het is me niet gelukt om dit vast te leggen. We lopen terug en gaan bij de starbucks even koffie/ thee drinken. Daarna vervolgen we onze weg naar de Everglades. Onderweg zien we de eerste eekhoorn en gieren. Allette heeft een route door het zuidelijk deel van het park. Tijdens het eerste deel van de route komen we nog wat auto's tegen. Af en toe stoppen we voor foto's en een stukje film. Het is half bewolkt en daardoor erg warm, maar te doen. Zodra we de auto uitkomen is het aanvalluhh voor de muggen. Allette had zich al ingesmeerd en Roy en ik wisten niet hoe snel we die fles moesten pakken. Na de grote smeerbeurt voelden we ons weer veilig. We rijden weer verder. Bij de volgende stop was het wederom aanvalluh. Het spul hielp helemaal niet. We hebben de weg helemaal voor ons zelf en het voelt als of we door de tropen rijden. We maken regelmatig stops om de muggen te voeden en natuurlijk om mooie plaatjes te schieten. We zien een aantal alligatorkoppen in het water en 1 in vol ornaat. Allette zag nog twee babies over de weg schieten, maar toen we terug reden waren ze weg. Het spookstadje was de titel niet waard. Twee vervallen gebouwtjes, pompstation en oude auto. Ook mochten we het terreintje niet op.
We komen weer terug in de bewoonde wereld en besluiten om naar Napels te gaan. Daar is een oude houten pier. Mooie plek om foto's maken. Uurtje rijden en we zijn er. Het stadje op zich valt wat tegen. Misschien denken we onbewust aan Italie en verwachten we meer oudere gebouwen. We vinden de pier en geheel in de trend van deze vakantie wordt de pier gerestaureerd en is niet toegangelijk voor het publiek. We struinen de reisgidsen af of we nog iets anders zien waar we naar toe willen. Nope, dus lunch. We gaan naar de Olive Garden. Het eten kwam snel. Flatbread met kip voor Allette, spagetti and meatballs voor Roy en ik had linginie met alfredo saus. Na de twee hap kijk ik op mijn vork en zie daar een heel teentje knoflook opzitten. Tijd voor nadere inspectie van het bord. 17 tenen knofllook. Toen op visexpeditie om deze eruit te halen. Ik wil nog graag vriendjes blijven met Roy en Allette ;-) Buikje vol en terug naar Miami.
We rijden het eerste gedeelte via een saaie snelweg, daarna nemen we wat scenic route. Donkere wolken worden donkerder en donkerder. De eerste druppels vallen. Het worden er meer en meer.... en we zien geen hand voor ogen meer. Waarschuwingslichten aan, snelheid verlagen en bij de eerste beste afslag er af. Daar zitten we de bui uit. Het onweert en de hemel is open gebroken. We wachten zo'n 20 minuten. De regen neemt af en we durven weer te rijden. We maken nog even een benenstrek moment en zien een prachtige roofvogel op een paal zitten. Eenmaal binnen de grenzen van Miami stapelt het verkeer zich weer op. Wat volgens de route app 35 minuten is, wordt anderhalf uur. Eenmaal thuis hebben we geen puf meer om wat te doen. We proberen wat te internetten, maar de wifi is erg instabiel. Ook mijn laptop werkt niet echt mee. We kletsen wat, maken plannen voor morgen en gaan lekker slapie doen.