mirjam-op.reismee.nl

Amerika: Dag 05: Don't buy me a ticket to the tropics- Miami Key Biscane, Vizcaya museum and garden

We staan vroeg op, maar iets later dan normaal, omdat Roy en ik zo laat thuis waren. We springen rond 7 uur in de auto om naar Sanibel Island te gaan. Binnen 5 minuten staan we vast, muur vast. Na drie kwartier besluiten we van de snelweg af te gaan om te tanken in de hoop dat het daarna wat minder druk zal zijn. Tankje vol, groepsberaad. Heeft het wel zin om die kant op te gaan? Zo'n file is niet zo maar opgelost en hoe laat komen we dan aan? Sanibel is toch nog ruim 3 uur rijden. We besluiten om in Miami te blijven en morgen vroeg op te staan en om 5 uur te gaan rijden om de drukte voor te zijn. We gaan op zoek naar een Starbucks voor de wifi, koffie en een klein ontbijtje. Zeer onbeschofte jongen die ons hielp. We gaan zitten, slaan de reisboeken open en zoeken online naar dingen in de buurt. Ok, dagindeling bekend. Nog even mijn laatste slok koffie en we kunnen op pad. Beker aan de mond en ik wist niet hoe snel ik het uit moest spugen. Vol met koffie prut. Bah bah, gauw naar de wc om mijn mond schoon te maken.
Op naar Key Biscane. We rijden eerst naar het uiterste puntje van het eiland om de vuurtoren te bewonderen. Onderweg zien we allerlei salamanders van groot tot klein. Als we de auto parkeren loopt er net een grote groene weg en ik kon 'm niet meer terug vinden. Het is vandaag bloedheet en sluizen gaan direct open en lopen. We lopen naar de vuurtoren en maken wat foto's en nemen onze groeps- shadow- foto. Terug bij de parkeerplaats nemen we nog wat foto's van vogels, eekhoorns, hagedissen en lekkere grote spinnen die een prachtige tekening hebben. Daarna rijden we naar een andere gedeelte van het eiland waar we nog een wandeling maken. Zwaar bezweet komen we terug bij de auto. Roy en ik schrappen nu pertinent de tropen als vakantie bestemming en daarna duiken we heerlijk in de airco.
We gaan weer het vaste land op en rijden naar Vizcaya Museum en Tuinen. Vizcaya is een villa in de wijk Coconut Grove. Deze villa werd gebouwd in de periode 1914 - 1916 in opdracht van de ondernemer James Deering en is een mooi voorbeeld van Mediterranean Revival-architectuur. James Deering heeft diverse malen aan de architecten gevraagd: moet het nu zo groot? Ja vonden zij. We kopen kaartjes en gaan eerst even wat te drinken halen. Het is erg druk, want er is net een volle bus met bejaarden binnen gekomen. Nadat we weer gehydrateerd waren en afgekoeld, zijn we naar de tuinen gelopen. Eerst langs de zeekant gelopen. Prachtig uitzicht en je begrijpt meteen waarom deze meneer hier heeft gebouwd. Ook de tuinen zijn prachtig en is een romantische fotoshoot (verloving ofzo) van een stelletje aan de gang. We bekijken de tuinen, nemen foto's en gaan daarna het huis in. Prachtig en veel te groot ( je zou het schoon moeten maken) Opvallend is dat iedere kamer een open haard heeft. (want ???, het is bloedheet hier, ook in de winter) We hebben de boven- en benedenverdieping bestudeerd en lopen terug naar de auto. Op naar het huisje.
Daar ontmoeten we Carl en Kathy, de eigenaren en de hond Tommy. (1 van de poezen had ik al eerder ontmoet) Ik ren vlug naar binnen en haal de stroopwafels op die we voor ze hebben meegenomen. We kletsen wat en zij zijn niet echt gewend dat de mensen zo vaak weg zijn als wij.
Later die middag lopen we naar Miami Dadeland Mall, een 100 meter verderop. Ik haal wat shirtjes bij Old Navy voor een prikkie (ideaal voor de vakantie) en we lopen langs de winkels en struinen nog even door Macy's. Avondeten: wederom the cheesecake factory. Allette neemt hetzelfde als de vorige keer, Aziatische wraps, Roy een cheeseburger en ik meatloaf :-) Het is wederom verrukkelijk en chips, weer geen ruimte voor cheesecake. Ik heb gewoon niet eens mijn bord leeg. Ik laat mijn restant inpakken en we nemen 3 stukken red velvet cheesecake mee naar huis. Met volle buiken hobbelen we terug. Bij het stoplicht staat een zwerver te bedelen bij de auto's. Ik dacht op zijn bordje te lezen dat hij honger had. Dus ik roep hem en vraag of hij interesse heeft in mijn leftovers ( die anders waarschijnlijk toch in de prullenbak waren beland) Ik kreeg 2 God bless you's en we lopen verder naar huis. We draaien ons nog even om en hij was gelijk aan het eten.
Thuis kletsen we nog wat, Allette proeft alvast de cake voor en we gaan slapen. Morgen een early rise.

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Hamba