We staan bijtijds op, ontbijten en zitten om 8 uur in de auto. Vandaag gaan we naar Blue Spring State Park en daar hebben we alledrie erg veel zin in. Het is een grijze koele ochtend. Over de saaie snelweg en om kwart over 9 rijden we het park binnen. Er zijn al veel vroege vogels aanwezig die hebben gezwommen en gedoken. We gaan eerst een stuk lopen over de boardwalk. De diverse inhammen bieden een prachtig uitzicht. Het water is helder en we zien grote vissen zwemmen. Hoe meer we naar de spring lopen hoe helderder het water wordt. We zwijgen en genieten. En nemen natuurlijk foto's. We lopen langzaam terug. Tijd voor het volgende avontuur.

De jongens vragen wat we precies willen. Roy is er al uit en wij twijfelen tussen 2 of 3 persoons. We gaan voor 3 persoons, want die is stabieler. We registreren ons en dan gaan we. Roy in een 1 persoons kayak en Allette en ik in een 3 persoons kanoo. Roy is snel weg en wij hebben een klein beetje moeite om weg te komen. Nu komt het dan.... we hebben van de verhuurjongens een route meegekregen die we kunnen varen. Zij kunnen het weten, dus dat gaan we doen. Alleen hebben we een klein probleem. Begin maar alvast te lachen............
Wat we ook doen, we krijgen het niet voor elkaar om rechtuit te varen en draaien continu rondjes naar rechts. We peddelen ieder aan een andere kant, we peddelen allebei aan dezelfde kant, alleen Allette peddelt, alleen ik peddelen. Het resultaat blijft hetzelfde: we blijven rondjes maken. Ok, nog een keer proberen. Resultaat hetzelfde. We worden een beetje moedeloos. We proberen het nog 1 keer. Genoeg.... we roepen Roy, bieden onze verontschuldigingen aan, want dit gaat het niet worden. Drie keer steken en we zijn weer terug aan de kant. De jongens bieden ons een andere boot aan, maar die moeten we dan weer extra betalen. We besluiten om aan wal te blijven. Roy gaat in z'n eentje op zoek naar manatees. We praten nog wat met de verhuurjongens die ons gestuntel goed proberen te praten door te zeggen dat door de hevige regenval het water erg hoog staat en de stroming extra sterk is. Best wel lief dat ze ons eigenlijk niet keihard uitlachten.
Dan komt er een man met een bull naast ons staan en de bull mist een poot. Ik vraag of ik mag aaien. Het blijkt toch een enorme schat te zijn. We raken aan de praat. De man heet Tony en de hond Buster. Hij is opgegroeid op 1 van de Keys. Ondertussen blijf ik Buster aaien en dan kom ik op een plek met mijn nagels waar hij zelf niet bij kan komen door de missende poot. Hij gaat helemaal uit zijn dak en zijn stompje trilt alsof hij zelf aan het krabben is. Geweldig. Dan neemt Tony ons mee om ons voorstellen aan zijn familie. Ook nodigt hij ons uit om morgen met de familie mee te gaan naar de kerk. Dan stelt hij ons voor aan een kennis, Alicia. Zij is getrouwd met een Indonesische man met Nederlandse roots. Daar staan we heerlijk mee te kletsen over reizen, Indonesische eten etc etc. Voor we het weten, is Roy weer terug en zijn er twee uur voorbij. Roy heeft heerlijk gepeddeld, is een beetje rood geworden door de zon en heeft pijn in zijn spieren. Helaas zijn we te vroeg in het seizoen en hij heeft geen manatees gespot. We lopen naar de jongens om af te rekenen. Dan vertellen ze ons dat we de kano niet hoeven te betalen, omdat we maar een half uurtje weg zijn geweest. Top!! We halen nog wat te drinken en magneten en gaan terug naar de auto.
We rijden nog een stuk naar het noorden en gaan naar Daytona. We vinden een parkeerplaats direct bij de pier. We lopen eerst de pier op. De zee is wild en er liggen tientallen surfers in de zee te wachten op een goede golf. Vanaf de pier wordt gevist en we zien dat er flinke wordt binnengehaald. We staren een half uur naar de golven. Het grijs van die ochtend is veranderd in fel blauw. We lopen van de pier af en maken een wandeling op het stand. Heerlijk in het zonnetje, genietend van de golven en het uitzicht. Na een uurtje wandelen zijn we weer terug bij de pier. We lopen nog een souvenierswinkeltje binnen en vinden niks. Terug in de auto.
We willen bij Outback eten, maar zien iedere keer het bord te laat. Grrrrr!! We besluiten om nog maar even naar de publix te gaan om daar wat te eten te halen. We kiezen weer alle drie voor pizza´s. Terug in het huisje, oven aan en oh oh oh, wat waren die pizza´s vies. Domme keus, we hadden dezelfde moeten nemen als de eerste avond. We hangen nog wat en gaan dan lekker slapen.