Ik heb een goede nacht gehad. Wel enkele keren wakker, maar dat hoort erbij. We zijn ver voor de wekker wakker en staan om 5 uur op. Hoewel je alleen in de lift niet mag roken, loop ik toch automatisch naar beneden en naar buiten. Het is fris en het waait nog steeds erg hard. We gaan douchen en melden ons even over zevenen op de elfde etage voor het ontbijt. Dit hoort bij de privilege kamer. We wisten niet waar we moesten kijken. Uitzicht op zee, een enorm uitgebreid buffet. We zoeken een tafeltje en lopen eerst even langs al het eten. Dit hadden we absoluut niet verwacht. Diversen soorten brood (inclusief bruin brood), scrambled eggs, bacon, diverse soorten kaas, ham, vers fruit, zalm en als je wilde zelfs een glas bubbels. Daar we pas om 9 uur vertrekken, kunnen we op ons gemak meerdere rondes doen. De koffie en thee smaakten prima. Dit is een goed begin van de dag. We melden ons om kwart voor 9 bij de bus. Bij het ‘strand’ staat een groep mensen zich op te warmen met yoga oefeningen. We grappen dat wij morgenochtend aan de bak kunnen. Klokslag 9 uur vertrokken we.

Eerste stop: sigarenfabriek in Havana. Ondertussen vertelt Igor nog de nodige zaken over de dingen die we onderweg tegenkomen. Bij de fabriek had hij helaas minder goed nieuws. Tassen en met name de camera’s mochten niet mee naar binnen. WAT!!! We verheugden ons juist op het nemen van deze foto’s. Maar goede toeristen als we zijn, laten we allemaal alles keurig netjes achter in de bus. Als we uitstappen, merken we in Havana zelf helemaal niks van de wind. We klimmen naar de eerste etage waar diverse dames het selectie proces toepassen. 1 dame (met sigaar in de mond) is zo fotogeniek dat Allette en ik elkaar met rollende ogen aankijken. De dames hier selecteren de tabaksbladeren op kwaliteit. De volgende etage is de rol afdeling en het ziet er gemoedelijk uit. De een werkt hard, de ander kletst, de volgende speelt wat met zijn/haar telefoon en weer een andere is wat aan het kletsen. De medewerkers hebben een quotum van 120 sigaren per dag. Wil je meer doen, kan dat. En wat ziet ons oog: een andere groep toeristen die wel foto’s neemt. GRRRR!! Na de nodige uitleg over de namen van de sigaren en de kwaliteit gaan we weer naar buiten. Allette sprint naar de bus om haar camera te halen en gaat weer naar binnen om alsnog wat sneaky foto’s te nemen. Ik observeer een beetje het straatleven en zie dat een dame van onze groep zich niet goed voelt. Ze loopt de kokshalzen en ik probeer haar een beetje op haar gemak te stellen. Ze was hier al een paar dagen en heeft waarschijnlijk iets verkeerds gegeten (of gedronken) Niet fijn! Missie ‘foto’ van Allette was gelukt en even later stappen we weer in de bus. Ik zie de eerste colibrie. Wat een klein pietje.

Plaza de la Revolución is onze volgende stop. Het plein wat diverse malen vol liep met miljoenen Cubanen wanneer Fidel een toespraak hield. Als ik het bekijk, is het moeilijk voor te stellen. Misschien moet ik eens googelen of er beelden van zijn. Wie weet krijg ik er dan er een gevoel bij. Voor mij was het een geasfalteerde plek waar aan de zijkant diverse oldtimers stonden. Ik loop het plein op en maak mijn filmpjes. Er gaat geen griebel over mijn grabbel door de geschiedenis, ondanks Igor’s betoog.

Volgende stop in de begraafplaats in Havana: Cementerio de Cristobal Colon. Terwijl Allette en ik de omgeving tot ons nemen, is de rest van de groep al binnen. We willen ons aansluiten bij de groep en de beheerder van de begraafplaats komt al naar ons: betalen, betalen. No, no. Al wijzende naar de groep. We hebben de helft van Igor zijn verhaal gemist. Dan krijgen we 20 minuten vrije tijd. Allette en ik gaan onze eigen weg.

http://www.cubalink.nl/havana-begraafplaatscolon/

De begraafplaats is zo groot en zo overweldigend en de bewakers proberen toeristen te versieren en als dat niet lukt een sigaret af te troffelen. We nemen foto’s en ik spot een Nederlands graf. Raar, zo midden in Havana. We melden ons later weer bij de groep en ik vraag aan Igor wat de reden is waarom er boven de grond wordt begraven. Mijn gevoel zegt dat grondwater hier geen probleem is. En toen kwam er een verhaal wat ik niet had verwacht. De overledenen worden in een speciaal houten doos voor twee jaar bewaard. Na twee jaar komt de familie terug en maakt de botten schoon en deze gaan in een doos ter grote van het grootste bot en die wordt dan weer in het familie graf bijgezet. Mocht het graf te vol raken, worden de oudere dozen naar een speciale afdeling gebracht om ruimte te maken voor de meest recente overledenen. We gaan ook naar een bedevaartsgraf. De legende is dat de moeder tijdens het baren van de dochter overleed en ook de dochter kwam te overlijden. De man had verzocht om de dochter te laten waar zij was overleden (tussen de benen van moeders). Toen de familie na twee jaar terug kwam om de botten schoon te maken, lag het kind in de armen van de moeder. Het graf ligt vol met bloemen en meerdere Cubanen brachten een bezoek een terwijl wij daar waren. Speciaal momentje.

Via de kerk lopen we weer terug naar de bus en gaan weer naar het centrum van Havana. We stoppen bij het museum van bij de revolutie, welke we niet gaan bezoeken :-(

Er staat een tank die door Fidel zou zijn gebruikt. Ook is er een stuk oude stadsmuur te zien. We gaan eerst naar Hotel Sevilla waar we gaan lunchen. De bedoeling is om de broodjes alvast te bestellen, dan een wandeling maken en als we terug komen, zijn de broodjes klaar. Er staat een groep mannen muziek te maken en Igor begint meteen te dansen. We bezoeken het toilet, wat een leuk toiletselfie oplevert. Daarna bestel ik wat te drinken en het broodje voor later. We gaan even in de prachtige lobby zitten, drinken wat en maken aanstalten om te gaan, maar de rest van de groep dacht daar anders over. Iedereen was uitgebreid aan het drinken en relaxen. Ook komen de eerste broodjes al door. We willen wandelen. Gelukkig is mijn Spaans goed genoeg om te vragen of ze het broodje voor me willen inpakken, zodat ik het later kan eten. We spreken met Igor een tijd af wanneer we weer terug moeten zijn en zodra mijn broodje arriveert, gaan we op pad. We lopen naar de Promenade welke is aangelegd door de Spanjaarden. Igor had verteld dat arme kinderen les krijgen van kunstenaars en toevallig zagen we een man een jongetje tekenles geven. We nemen foto’s, filmen en kijken onze ogen uit. Veel verkeer, mooie gebouwen, sommige in zeer goed staat en andere staan op instorten. We lopen hier en daar kleine straatjes in. We lopen langzaam weer terug naar het hotel, maar we zien nog geen beweging bij de ingang. Allette besluit nog even een straatje in te duiken en ik hou van een afstand de ingang in de gaten. Ik word al snel aangesproken door een jongen of ik een taxi wil. Nee sorry, we wandelen. Of ik sigaren wil? Nee, dank je wel. Hoe lang ik er al ben, waar ik verblijf. Dan loopt de jongen weg. Binnen een minuut komt er een vrouwtje amicaal naar me toe lopen. Hoe gaat het met je, hoe vind je Havana, je logeert toch in hotel Panorama? Ik werk daar en ik zag je gister aankomen. Wat een toeval he dat ik je hier tegen kom. Als je goedkope sigaren wil, moet je daar en daar naar toe. De truc om je spullen te verkopen, want deze zogenaamde medewerkster van hotel Panorama stond net nog te kletsen met de jongen die mij eerder aansprak. Allette kwam terug en we liepen weer naar het hotel waar de groep net in beweging kwam. Het bleek dat het laatste broodje 10 minuten geleden geserveerd was. Blij dat wij gewoon zijn gaan wandelen. We lopen weer naar de Promenade en gaan nu recht in plaats van links wat wij net hebben gedaan. Igor vertelt over de huizen. De meeste appartementen hadden hele hoge plafonds maar door woningnood zijn er extra plafonds ingebouwd, zodat het nu vaak twee appartementen zijn. Op het kruispunt maken we foto’s en filmpjes van de diverse oldtimers die langs komen. We stoppen even bij Central Park (50 bij 50 meter) en lopen langs enkele unieke gebouwen in Havana. Hotel Inglaterra, het oudste hotel van Havanna en uitgeroepen tot nationaal monument, het Capitolio en Gran Theatro. Helaas gaan we helemaal nergens naar binnen en lopen er letterlijk alleen maar langs. Vervolgens stappen we weer in de bus en gaan naar fort El Morro. We zijn blij, een stukje geschiedenis. Wat blijkt, we gaan er alleen naar toe om rum en sigaren te kopen in een winkel die redelijke prijzen hanteert. Het enige wat we zien, is een oude gang we weer door heen moeten lopen om bij het winkeltje te komen. Ik koop een fles rum en 4 sigaren. Buiten staat weer een bandje muziek te maken. Het uitzicht is mooi en we zien de golven tegen de kust slaan wat natuurlijke mooie plaatjes oplevert. We stappen weer in de bus en gaan terug naar Havana. We krijgen te horen dat het bezoek aan het rum museum niet door gaat, want het is vol! Er zijn teveel toeristen op het eiland. Zo ontzettend jammer. Dan doen we een kleine wandeling waarbij we diverse pleinen bezoeken waar Igor uitleg en geschiedenis bij verteld. Dan VRIJE TIJD…, een uurtje maar, dus we moeten snel zijn. We willen naar de Malecon. Via pleinen waar er wordt gevoetbald of gehonkbald komen we bij de rotonde en geen zebrapad of stoplicht. Zodra we een gaatje vinden, rennen we over en komen er achter wat ook weer uitlaatgassen waren. We nemen foto’s en filmpjes en dan moeten we weer terug en de rotonde oversteken. Hier en daar stoppen we nog even, maar we moeten wel een beetje tempo maken om op tijd terug te zijn. Er staan al een paar mensen te wachten, maar het grootste gedeelte van de groep is nog niet terug. Langzaam druppelt de rest binnen en gezamenlijk lopen we naar Catedral de San Cristóbal. Helaas blijven we ook deze keer voor de kathedraal staan in plaats van naar binnen te gaan.

Dan gaan we terug naar de bus en vervolgens naar het hotel. Tijdens de terugrit doet Igor een voorstel voor het avondeten in een restaurant in Havana. We besluiten niet mee te gaan, daar Allette vanavond bijtijds naar bed wil. Bij het hotel drinken we wat aan de bar. Allette gaat naar de kamer en ik ga met Jan en Carola eten bij het Italiaanse restaurant in het hotel. Heerlijk, een glaasje witte wijn en gorgonzola risotto. Rond een uur of tien ga ik ook terug naar kamer. Allette is nog wakker. We kletsen wat na, zijn een beetje teleurgesteld dat we overal maar langs zijn gelopen en gaan slapen.