Wederom weer vroeg wakker, ik heb goed geslapen, maar mijn kamergenote wil er maar niet aan. We gaan om kwart voor zeven naar de elfde etage waar al een groepje mensen staan te wachten. Om zeven uur gaat iedereen vlug zitten en begint met ontbijten. De bediening had hier geen rekening mee gehouden en kon de drukte niet handelen. Koffie en thee duurde erg lang, daar het uitgeserveerd werd. Na het ontbijt vlug terug naar de kamer, tanden poetsen en de laatste spullen in de koffer. We hebben namelijk voor vanavond nog geen hotel. (ik schreef het al eerder, Cuba is overboekt en ons hotel ook) Bepakt en bezakt, staan we allemaal ruim voor negen uur bij de bus. Applausje voor de groep. Eduardo laadt onze bagage in de bus en om vijf voor negen rijden we weg. Vandaag gaan we naar de Viñales vallei waar we een grot gaan bezoeken, bootje varen (de attractie voor menig rondreis), naar een historische wandschildering op een berg en naar een tabaksfarm. Eerst nog een gedeelte door Havana en we reden langs kasten van huizen. Communisme werkt alleen op papier en niet in het echte leven. Eenmaal buiten Havana kregen we mee van de natuur te zien. Na anderhalf uur rijden, stopten we een koffie en plas pauze bij en vreselijk toeristische plek. Gelukkig waren er hondjes en buffels om te aaien. Na een half uurtje gaan we weer onderweg. Na een tijdje rijden we door een geweldig mooi dorpje en eigenlijk wil iedereen hier wel stoppen om even aan het Cubaanse leven te snuffelen. Helaas rijden we gewoon door. Uiteindelijk komen we bij de grot aan. Het blijkt dat meerdere toeristengroepen tegelijkertijd zijn gearriveerd en de rij is erg lang. Mensen grijpen deze kans aan om even te plassen of om wat te drinken te halen. Na zo’n twintig minuten kunnen we de grot in. Het blijft natuurlijk een mooi natuurverschijnsel, maar ik ben al te vaak in dot soort grotten geweest. Na 5 a 10 minuten lopen, gaat iedereen een spleet in. Nu heb ik het niet zo op in een kleine ruimte staan met heel veel mensen. Ik besluit buiten op de groep te wachten. Na tien minuten blijkt dat de groep niet meer terug komt, omdat aan de andere kant in de spleet het bootje varen begint. Igor komt mij halen en we staan een uur en een kwartier te wachten op dat bootje. Eindelijk en dan ook eindelijk zijn we aan de beurt. Volverwachting stappen we in het bootje. We varen naar links en na 5 minuten keert het bootje om en varen we naar de uitgang. Hier hebben we eerst bijna 30 minuten buiten staan wachten, 75 minuten in de benauwde spleet. Tijd welbesteed. Niet. We worden de bus ingejaagd, terwijl we buiten de grot juist leuke souvenirtjes kunnen kopen. Ik word er een beetje chagrijnig van. Wegens de lengte van dit geweldige bezoek aan de grot, komt de tabaksplantage en fabriek te vervallen. We stoppen eerst nog bij de Historische schildering.

Hmm, een schilder aan de acid die eind jaren ’60 met felle kleuren dinosauriërs op een bergwand heeft geschilderd. ‘Echt’ de moeite waard voor een stop. We rijden terug richting Havana. Wederom door het leuke dorpje waar we niet stoppen. We gaan nog wel stoppen bij een uitkijkpunt en tevens kunnen we daar lunchen. Eenmaal daar is het uitzicht prachtig. We wandelen wat rond, terwijl de rest gaat lunchen. Ik heb het wel gezien en besluit een vloeibare lunch te gaan nuttigen. Uno Cuba Libre por favor. Heerlijk. Ook deze lunch slokt weer enorm veel tijd op. Zo ontzettend jammer. Bij het afrekenen word ik afgeleid en kom er later achter dat ik voor twee Cuba libres heb betaald in plaats van 1. We stappen weer in de bus en rijden met een noodgang terug naar Havana in verband met het avondprogramma. Igor reageert toch op het gemopper in de bus en regelt dat we nog een kleine stop maken bij een kleine tabaksplantage. Hij vertelt over het proces van het groeien en drogen van de tabaksbladeren. In de bus en Igor vertelt dat we terug gaan naar hotel Panorama voor de nacht. Voor niks de koffers gepakt dus. Eduardo weet ons keurig op tijd bij het hotel af te leveren. We krijgen een kamer op de eerste etage en is bijna identiek aan onze eerste kamer. Vlug omkleden voor vanavond. In het programma was een optioneel uitje: de Tropicana show en Allette en ik hadden thuis al besloten dat we niet meegingen. Maar gister opperde Igor een alternatief. Een uurtje met oldtimer door Havana cruisen en daarna eten en drinken bij Buena Vista Social Club.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Buena_Vista_Social_Club_(groep)

Ja, daar wilde ik wel heel erg graag naar toe. Helaas had ik geen nette kleding bij me voor een avondje uit, maar zo goed mogelijk een outfit samengesteld. We snellen naar beneden en de cabrio’s staan al op ons te wachten. We gaan samen met Aad en Annemarie in de auto. Eerst een fotoshoot natuurlijk van ons bij de cabrio’s. Aad kiest de auto uit, de rode Chevy. Luid toerend rijdt de stoet weg. Aad voorin en de dames achterin. Je kan merken dat het oude auto’s zijn, want de vering is totaal verdwenen uit de achterbank. Zo goed als het kan, probeer ik te filmen, maar er is helaas te weinig licht. Na vijventwintig minuten stoppen we op Plaza de la Revolución. We strekken even vijf minuten de benen, nemen nog wat foto’s en ruilen van auto. We gaan nu in een crèmekleurige Plymouth rijden. Dit keer mag ik voorin. Armpje buiten boord en cruisen maar. Twintig minuutjes later worden we afgezet bij het theater. Een prachtig gebouw. We moeten nog even tien minuutjes wachten eer we naar boven mogen. Via 4 trappen klimmen we naar boven en iedereen geniet van de architectuur van het gebouw. We hebben een tafel vlakbij het podium (yes), maar het is allemaal erg krap. We krijgen een welkom cocktail en hebben ruime keuze voor het hoofdgerecht. Allette gaat voor de gebakken zwaardvis en ik ga voor de kreeft. Het voorgerecht is bonensoep die ik maar oversla. Dan komt het hoofdgerecht en ik heb gesmuld. De kwaliteit van het eten was echt subliem voor zo’n massa gebeuren. Ik was niet de enige, iedereen zat te genieten. Het dessert was kokospudding. Langzaam druppelt de zaal vol. Niet iedereen heeft het hele pakket inclusief eten. Om kwart voor negen dook er een pianist op het podium en gaf een kleine concertje. Om negen uur barst het feest los. Wil je een kleine impressie, click dan op onderstaande link (niet mijn filmpje en dit is de afsluiting van de avond)

https://www.youtube.com/watch?v=FclxHwCVdx0

We krijgen een uitgebreide introductie in het Spaans, daarna een welkom in diverse talen. Dan komt de eerste dame, begeleid door iemand, want ze was stekeblind. Ik genoot. De muziek is heerlijk, de artiesten hebben lol en passie. De jongste is 74 (geloof ik) en de oudste is 94. Na een paar nummers wordt het zitten aan de te krappe tafel te claustrofobisch en ik ga achter de tafel aan de bar staan. Dan kan ik ook nog even de heupen bewegen, want op deze muziek kan ik mijn lichaam niet stil houden. De artiesten van weleer passeren de revue en dan treedt er oud klein grijs mannetje op. Ik ben tot op het bot vertederd. Hij doet mij aan mijn opa denken. Later kwam ik hem in het publiek tegen en maakte een buiging voor hem die werd beantwoordt met een dikke knuffel. Ondertussen hebben meer mensen de tafel verlaten en staan aan de zijkant met de wiegende heupen. Natuurlijk duikt er een groep toeristen op voor het podium die na een aantal Cuba Libres denkt te kunnen dansen als Cubaan. Geweldig om te zien. Onze Igor gaat ook helemaal los op de muziek en heeft een top avond. De laatste zangeres was 94 jaar en wat heerlijk dat zij nog steeds kan doen waar ze van houdt (misschien ook wel voor de centen) De avond wordt afgesloten met, hoe kan het ook anders, Quantanamera. En dan is het voorbij. Wat was dit een geweldige avond. Terug in de bus genieten we nog na en dan snel naar bed.