Ik sta, ondanks menig Cubata, uitgerust op en Allette heeft wederom een slechte nacht gehad. De combinatie Cuba en goed slapen gaat niet op voor haar. Als ik naar buiten ga, zie ik Dorien in paniek. Haar rugzak ……. No worries, ik heb hem. Na het douchen, lopen we naar de eetzaal. Het ontbijt is goed. Vandaag gaan we de Rambo tour doen. We worden opgehaald door twee Russische 6x6WD legertrucks. Eduardo heeft vandaag een dagje vrij en Igor ook, maar gaat wel met ons mee. Als we bij de verzamelplaats komen, staan de trucks er al. Natuurlijk moeten we op de foto met de truck. We krijgen een andere gids voor vandaag en ook hij spreekt heel goed Nederlands. Hij weet ook leuke Nederlandse uitdrukkingen in zijn verhaal te verwerken. Als we compleet zijn, nou ja minus 2 :-( , de eerste gevallen van buikloop zijn er, gaan we op pad. Wat je van oude trucks kan verwachten, het hobbelt en het stinkt enorm. (wij reden achter de andere truck) Maar het uitzicht is fantastisch (hebben we gister niets van meegekregen in het donker). Wat is het hier mooi. We rijden langs en door kleine dorpjes. Het is heel erg groen. Na een klein uurtje stoppen we en de reisleider (sorry, ik ben zijn naam vergeten) vraagt of we allemaal gaan wandelen. Iedereen roept ja. Met ongeloof zegt hij: hebben we echt 100%? Het eerste stuk is vlak. We krijgen uitleg over bananenbomen en koffieplanten. We horen veel vogels en zien er hier en daar een paar. Dan wordt het pad wat blubberiger en krijgen we te maken met hellingen en dalingen. Na een klein uurtje lopen, komen we uit bij de waterval. We nemen foto’s en maken ook een groepsfoto. We gaan weer verder. Up and down, up and down. Dan komen we bij het gedeelte waar de echte Rambo’s opstaan. Een stuk door rivier. Allette en ik gaan dit niet doen, maar er is toch nog een groepje die wel zo stoer is. Er is 1 iemand die twijfelt. Hij wil niet dat iemand zijn zware rugzak moet tillen. We weten hem uiteindelijk over te halen om het wel te doen met: wat is de kans dat je hier ooit nog eens terug komt om dit te ervaren? Hoe kijk je terug, wetende dat je dit niet gedaan hebt, omdat je niet wilde dat iemand met jouw rugzak liep te zeulen. Hij doet het! De rest van de groep volgt de echt Rambo’s vanaf het pad. Het laatste obstakel dat zij moesten nemen, was een sprong van een kleine waterval. Terwijl de rest van de groep toekeek en foto’s nam, sprongen de helden 1 voor 1. We waren weer compleet en volgens onze ‘nieuwe’ reisleider moesten we nog twee ‘Cubaanse’ kilometers. De rest van de wandeling was best zwaar. Het pad was smal, modderig, we moesten klimmen en dalen. Ik heb respect voor sommige in de groep die niet goed te been waren en toch de wandeling goed tot een einde brachten. Met een beetje klagen, maar daar zijn we Nederlanders voor. Uiteindelijk kwamen we bij onze oase, het eindpunt! Hier konden we lekker zitten, even plassen en eten. De lunch bestond uit een broodje of pasta. Ik kies voor een bord pasta met een biertje. Geloof me, dat smaakte heerlijk na deze pittige wandeling. Ik begrijp nu ook de opmerking van onze reisleider aan het begin: hebben we echt 100%? Daarna klimmen we weer in de legertrucks en rijden we naar een Cubaans koffie tentje. Hoewel ik snak naar een goede kop koffie, sla ik even over. Ook mijn darmen beginnen op te spelen. Ik ben niet de enige. We maken een kleine wandeling in de koffie tuin, wat niks voorstelt. Daarna gaan we terug naar het hotel. Eerst een get together in de lobby over het programma van morgen. De weg is nog steeds niet berijdbaar. We opperen om Sancti Spiritus te laten voor wat het is en direct naar Santa Clara te rijden. Igor wil daar niks van horen. We gaan gewoon eerder op pad. Ik spreek Eduardo nog even en in plaats van de vrije dag die we dachten dat hij had, heeft hij de hele dag aan de bus gewerkt. We komen in onze kamer en vinden een nieuw briefje van dame die de kamers schoonmaakt. Dit keer in het Nederlands. Zo attent. Even chillen en dan naar de vreetschuur. We zitten deze avond met de hele groep aan 1 tafel. Gezellig.

Het eten is vanavond niet lekker. Het is lauw en flauw. Iemand in onze groep wilde graag een fles rode wijn bestellen. Terwijl de ober de fles laat zien aan de dame, komt er een eikel van man langs die tegen de ober aan loopt, waardoor hij de fles laat vallen. Een grote bende, witte broek onder rode wijn. De eikel loopt gewoon door, alsof er niks gebeurd is. Serieus, hoe egoïstisch kan je zijn? We vragen bij Igor na of de ober deze fles wijn zelf moet betalen. Indien zo, dan leggen wij per persoon wel een CUC neer om de fles te vergoeden. Maar dat was niet het geval. Nadat we klaar zijn met eten, verzamelen we ons in de lobby. Ons plekkie van gisteravond is overgenomen door een groep Duitsers. We gaan aan de andere kant zitten en pakken alle stoelen die los en vast zitten. Even later komt Igor en hij biedt ons danslessen aan. Minuten later staan we met z’n allen te dansen op o.a. Guantanamera! We lachen, dansen en drinken. Vanavond bijtijds naar bed, want we vertrekken vroeg.