We staan bijtijds op en de spierpijn valt mee. Voel ik me fit: nee, absoluut niet. Dit is de vierde nacht dat ik veel te weinig slaap pak. Douchen, aankleden, bullen pakken, huisje opruimen en we gaan weer op weg. We lopen naar Plaza Neuva, want daar is een taxistandplaats. We zien ons niet in de vroege ochtend met de koffers het hele eind naar de auto teruglopen. Via maps-me laten we zien waar de auto staat en met tien minuten zijn we bij de school die we hebben aangegeven, maar dat is niet de juiste locatie. Ik vraag aan de chauffeur of hij nog een stukje verder wil rijden. Wat bleek, we stonden aan de verkeerde kant van de school en gelukkig herkende we de buurt en wisten we de auto terug te vinden. Onze mooie rooie stond er nog. Spullen inladen en navigatiesysteem aan. Op naar Monachill om alsnog de wandeling te doen. Ondanks dat we in de ochtendspits zaten, waren we met een half uurtje in het bergdorp. Eerst rijden we naar het restaurant in de hoop om daar te ontbijten, maar helaas het is dicht. We gaan terug naar het dorp en bezoeken daar de plaatstelijke supermarkt voor een brood en kaas welke we buiten op een bankje nuttigen. Dan lopen we weer terug naar de berg. Mijn kuiten beginnen te schreeuwen: auw, auw, niet weer, niet doen, blijf beneden. En ik heb geluisterd naar mijn kuiten. Terwijl Allette en Roy verder klimmen, ga ik terug naar het dorp. Ik ga even zitten bij de plaatselijke hangouderen en het is een genot om naar de oude mannetjes
te kijken. Ik loopnog een beetje door het dorp heen en zie een blauw koffietentje wat open is. Ik ga im de schaduw op het terras zitten en bestel een groot glas vers sap en een fles water. Ik pak mijn laptopje en ga verder met mijn verhaaltjes schrijven. Onderussen kijk ik veel om mij heen en hou de tijd in de gaten. Om kwart over twaalf betaal ik en pak mijn bullen. Ik loop
terug naar het beginpunt. Ik bel even mijn moeder en niet veel later komen Allette en Roy terug. Het was een mooie en pittige wandeling. Ik vertel over het tentje en dat ze allemaal lekker thee hebben en we besluiten om daar nog even naar terug te gaan. We bestellen alledrie nog wat vruchtensap en Allette natuurlijk een kopje thee. We kregen ook een tapa, eenzelfgemaakte humus en die was goddelijk. Het schaaltje ging dan ook tot op de bodem leeg. Bij het betalen probeer ik nog het recept te achterhalen, maar dat was in half Spaans en het ging me te snel. We lopen weer terug naar de auto en op naar de volgende stad: Cordoba via natuurpark El Torcal. Naar het natuurpark was nog anderhalf uur rijden en hoe hard ik het ook probeer, ik kan mijn ogen niet open houden en snoezel weg. Af en toe schrik ik wakker met de intentie wakker te blijven, maar hetlukt me niet. Het laatste stukje moest ik bij de les blijven daar we op de borden moesten rijden. Weer gaan we de bergen in en het uitzicht is fenominaal. De parkeerplaats is goed vol. Nog even plassen en we kunnen aan onze wandeling beginnen. Zei ik wandeling..... klimtocht bedoelde ik. Steentje op, steentje af, klimmen en weer dalen. Het uitzicht maakte alles weer goed. Wat een prachtige omgeving. Onderweg komen we nog een paar koeien tegen en ik wil niet weten hoe zij daar gekomen zijn. Als we terug zijn bij het visitorscentre lopen we nog even naar een uitkijkpunt dat wijds over de vallei uitkijkt. Daarna lopen we terug naar de auto. Weer de prachtige weg naar beneden en daarna gaan we verder op het navigatiesysteem en zij weet ons weer midden door een drukke stad heen te krijgen ipv er omheen zoals op de heenweg. Minder. Met een kwartier zitten we weer op de snelweg richting Cordoba wat nog een uurtje rijden is. In de buurt van Cordoba raakt Lucy in de war, maar uiteindelijk vinden we het huisje in 1 keer. Koffers uit de auto en nog een klein stukje lopen. Bij nummer drie staat een ontvangstcomitee van drie man op ons te wachten. Het is de zus van de eigenaar, daar hij verhindert is, haar man en dochter, daar zij geen Engels spreekt. We krijgen een rondleiding door het huis, moeten wat formuleren invullen voor de gemeente en uitleg. In de koelkast staan biertjes, frisdrank en watermeloen op ons te wachten. Nadat we afscheid hebben genomen, lopen we nog een rondje door het huis. Een verborgen juweel. Het is letter vijf minuten lopen van het
centrum en het zit een rustige buurt. We hebben twee slaapkamer, twee woonkamers, keuken, bijkeuken en een badkamer. Het allermooiste is de patio. We weten dat er een lidl in de buurt is en willen nog steeds deze met de Nederlandse vergelijken. Het zou vijf minuten lopen zijn, maar ging toch wel richting een kwartier of wij lopen niet meer zo snel. :-P
Het is een ruime winkel en we zijn overweldigd bij het aanbod. Veel spullen die ze inNederland ook hebben, maar zoveel spullen die ze bij ons niet hebben. We besluiten om vanavond in het huisje te eten en halen allemaal lekkers. Thuis gaanAllette en ik in de patio zitten. Roy eet binnen. Daarna kletsen we nog wat en gaan dan lekker slapen.