En dan is er regen voorspelt.... donkere luchten hangen boven ons huisje. Voor Cordoba is de regen zeer gewenst, want het heeft al vier maanden niet geregend. We draaien een wasje om een paar kledingstukken op te frissen. Daar de Mezquita pas om tien uur opengaat, doen we rustig aan. Vandaag is ook een feestdag in Cordoba. Als we even voor tienen de deur uitgaan, regent het. We lopen richting de Puente Romana en onderweg komen we allemaal
hardlopers met nummertjes op hun buik tegen. De burg is prachtig, maar we gaan later wel foto's nemen ivm de regen. We zien de Mezquita, maar moeten even zoeken naar de ingang. Het is druk in de stad, heel veel toeristen en het feit dat de Spanjaarden ook een vrije dag hebben, maakt het er niet beter op. We kopen onze kaartjes en gaan naar binnen. Een
overweldigende grote ruimte met rood witte bogen die mij aan candy canes doen denken en meteen wil ik dat het kerst is. Na een tijdje splitsen we op en komen elkaar soms tegen in de wandelgangen. Prachtige kapellen, heilige beelden, schilderijen en zoveel meer. Na anderhalf uur zien we elkaar in de buurt van de uitgang en hebben we alledrie gezien wat we wilden zien. Buiten hoost het en ik heb sinds 2002 een gele poncho mee op vakantie en deze keer moet ie toch echt uit de verpakking. Ik baal als een stekker hiervan, maar beter dan nat regenen. Allette en ik duiken het souvenierswinkeltje aan de overkant in en kopen magneetjes en wat tegeltjes. Dan gaan we op zoek naar Cappila de san Bartolome, een kapel met veel
geschiedenis. Even zoeken, we vinden het, maar denken dat er een andere ingang is. Lopen nog een rondje door de buurt om er achter te komen dat waar we stonden wel degelijk de ingang is. Entree is 2,25. Dan blijkt dat je bijna alles van de straatkant kan zien, afgezien van 1 aparte ruimte. We nemen wat foto's, lezen de geschiedenis van de kapel uitvoerig, want
je wil wel waar voor je geld. Daarna lopen we naar het Joods museum. Roy had gelezen dat ivm de feestdag de musea gratis zijn, maar dat ging helaas niet op. Daar de recensies op tripadvisor niet zo goed waren, slaan we deze over. We vervolgen onze weg naar de synachoge, maar dat staat een enorme lange rij met diverse groepen die naar binnen willen. Die doen we later wel, want 1 van de groepsleidsters begint te zeiken dat de rij aan de andere kant is. Met andere woorden: dring niet voor, terwijl gewoon stonden te praten of we naar binnen gingen of niet. Tijd voor lunch. We lopen diverse resaurantjes voorbij, maar kiezen uiteindelijk voor Tapas101 in 1 van de zijstraaten bij de Mezquita. De keuze is overweldigend en we stellen een menu samen, zodat we alledrie kunnen sn oepen. 1 voor 1 kwamen de borden op tafel. De ene heet, de andere lauw, maar alles was goed van smaak, behalve de patatas aioli. Stiekem hebben we net iets te veel besteld, maar we krijgen op de patatas na, alle borden leeg. Na de lunch is het droog en we lopen nog even naar het bloemenstraatje voor foto's. Helaas zijn de plantjes uitgebloeid. Terwijl Roy en ik naar de binnenplaats van de Mezquita lopen voor wat foto's, heeft Allette een aanvaring met een groep Aziaten die haar gewoon aan de kant duwen terwijl zij foto's aan het maken is. In haar oor blert een man: good good. Met andere woorden: mooie foto, nu ben ik aan de beurt. Een gefrustreerde Allette sluit zich bij ons aan. Dan lopen we naar Alcazar de los Reyes Cristianos. Deze gaat om half 3 dicht en het is nu vijf over half 3. Dat is jammer en we kletsen wat met een Nederlands stel. Er zijn trouwens veel Nederlanders in de stad aanwezig. We lopen naar de brug voor foto's. Ik kak eigenlijk een beetje in en zou het liefst een tukkie gaan doen. We overleggen even en lopen terug naar het huisje. Ik ga pitten en Roy en Allette gaan wandelen. Achteraf blijven
zij ook gewoon in het huisje en het wordt een slome, tukkie doen middag. Vanavond eten we weer in het huisje en Allette en Roy wandelen nog even naar de lidl. Als zij terug komen, barst de hemel open. Net op tijd terug. We eten, kletsen en maken Allette gek met de Zangeres zonder naam.